Sanırım son sözlerim bana bile iyi gelmedi. Açıkçası bunları düşündükçe tüylerim ürperiyor.
Babamı özlemiyor değilim . En azından onu hiç tanımamış olmam özlemimi hafifletiyor. Onu özlemiyorum, bir babaya sahip olma duygusunu özlüyorum .
Bazen arkadaşlarımla beraberken babaları gelip onları kucaklarına alıp saçlarını okşuyor . Tamam burda keselim yoksa çok fazla mendil harcayacağım , ki ben tasarruftan yanayım.
İlk dersimiz Biyoloji. Yanımda en azından bazı şeylerimi konuşabildiğim bir arkadaşım var . Adı Chelsy.
Pek yakın olduğumuz söylenmez. Çünkü ben kimseyle yakın değilim . Her şeyini içine atan , duygusuz, saf bir kızım. Bundan dolayı kendimi kötü hissetmiyorum . Bu benim karakterim . Yalnızlık benim hayat biçimim .Hep yalnızım , heryerde ... Ama mutluyum . Etrafımda onlarca insan olmasını , beni pohpohlayıp sanki önemli biriymiş gibi hissettiren yalaka arkadaşlarımın olmasını istemiyorum.
Sadece müzik olmalı . Ah , evet . Müzik olmak zorunda . Müziksiz ben bir hiçim . Müziksiz yaşayamam . Ne kadar yalnız olsamda müzik benim en iyi arkadaşım . Normal bir arkadaşınıza sadece hissettiklerinizi anlatırsınız . Ama müzik sizi anlar . Size yardımcı olur . Eh , benim müzik anlayışım biraz farklı tabi. Genellikle üzgün olduğumuz zamanlarda slow şarkılar dinleriz . Bazılarımız pop dinler biraz olsun hareketlenebilmek için . Hayır , ben metal dinliyorum . Hemde ağır metal . Bas sesleri , çığlıklar ...
Bana bu iyi geliyor. En başından söylemiştim . Normal olmak bana göre değil. Fakat farklı olmak için uğraşmıyorum. Farklı olmaya çalışmakta normaldir. Herkes farklı olmaya çalışır. Ama ben doğuştan böyleyim . Ben farklıyım .
Yorulduğumda metal şarkılarımın sesini iyice açarım ve evde manyakça dans ederim .
Üzüldüğümde metal şarkılarımın sesini iyice açarım ve evde manyakça dans ederim.
Imm .. Mutluykende böyle . Sahi ben başka ne yapıyorum ya ?
Evet kısaca manyağım işte .
