Thumbs up for We The Kings! You rock ;)
Play the song mamaya ---->
Haha, here goes Chapter Five! Thankies sa naghintay :*
----------------
Kyle's POV
Halos mabaliw na ako nang umalis si Maddi. Muntik ko na ring patayin ang sarili ko. Eh kasi naman, kung kelan magtatapat na ako, dun pa siya umalis. And, it's all my fault, and Cleo's. If she didn't blackmailed me, then nasabi ko sana kay Maddi yung tunay kong nararamdaman. But damn! Epal talaga sa buhay yang si Cleo!
Ngayong nandito na ulit siya, I kinda felt happy and relieved. Ang kaso.... may problema nanaman. Hindi na ata ako nilalayuan ng problema eh! Tsk.
"Err, excuse me, sino po ba kayo? And why are you wearing such strange clothes?" sabi ni Maddi. Lahat kami ay napatingin sa kanya. Seryoso ba siya? Or pinepeke niya lang ang pagkalimot niya sa amin?
Umalis si Dad kasama si Mom, si Queen Fara. Naiwan kami ni Maddi sa table. Kinakabahan ako, hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya. Nakatingin lang ako sa kanya. God, I miss her.
"Maddi." sabi ko, napatingin siya sa akin, "Follow me."
Nakatayo na ako nang magsalita siya, "Why would I? I don't even know you." sabi niya. To be honest, nasaktan ako ng sinabi niya yun.
"I'm sorry." sabi ko, tinignan ko siya for her response.
Hindi niya pa rin ako nililingon, kinamumuhian niya na siguro talaga ako. Ni hindi niya na nga ako kayang tignan eh, "W-What? What are you sorry for? Wala ka namang ginawang kasalanan sa akin ha?"
So she really doesn't remember a thing, bakit naman nangyari yun?
"W-wala ka talagang maalala?"
"Wala."
I sighed, "Please, come with me..." sabi ko at hinawakan ang kamay niya. I missed holding her hands, namimiss ko ng paglaruan ito. Tinanggal niya ang pagkahawak ko at tumayo.
"I can handle myself. Lead the way please."
Bakit naman naging cold siya sa akin? Pero.. sa bagay.. sa tingin ko naman deserve ko ang ganitong treatment eh. Ikaw ba naman, marinig mo yung mga salitang yun diba? Sino ba namang hindi masasaktan?
Dinala ko siya sa gitna ng labyrinth, kung saan may fountain kami. Umupo ako sa bench, pinaupo ko siya sa tabi ko, pero umupo siya sa bush na nasa tapat ko. Talagang ayaw niya ng lumapit sa akin, kulang na lang isigaw niya na ayaw niya akong kasama.. pero buti na lang hindi, kasi masakit yun..
"Can I tell you a story?" sabi ko, "Hurry up and get over it."
Sinabi ko yung nangyari nung nagkakilala kami, pinalitan ko lang ng pangalan para hindi niya malaman na kasama siya sa kwento, hindi pa ako tapos sa pagsasalita nang sumingit siya.
"Tapos iniwan niya si Mary kasi ginagamit niya lang ito para pagselosin si Carla, right?" sabi niya. Napatingin ako sa kanya, h-how did she know that?
"Hmm, papasok na ako. Oh, if my conclusion is correct, pakisabi kay Kaizer, magsorry naman siya kay Mary, kasi kawawa siya eh. Ginamit lang."
Parang in-emphasize niya yung word na GINAMIT or sadyang natamaan lang talaga ako nung sinabi niya yun. Pinagsisisihan ko naman na yung ginawa ko eh. And I was blackmailed! Kung hindi ko sasabihin yun, Cleo will do something, at sigurado akong mapapahamak si Maddi kung saka-sakaling matuloy ang plano ni Cleo.
Naiwan ako sa labyrinth, tumulo ang luha ko. I know it's sick to see a guy crying, but I can't help it. Kesa naman itago ko sa loob ko, edi inatake na ako nun kung sakaling may sakit ako sa puso.
BINABASA MO ANG
Past, Present, and Future (completed)
RandomNagsimula ang lahat sa isang museum. There was a girl named Maddi, nagteleport siya sa isang time frame ng hindi niya sinasadya. Now, what will happen in her adventure at the time of 1869? Maging masaya kaya ito? Or maging magulo at weirdo?