For You | Kim Seokjin

Chapter ~ 3

Someone's POV

I'm sick and tired of this life. I'm here lying in my bed facing the wall. Nothing to do. When life feels like it's stuck in repeat. I can't even imagine how it's like.

"I need space, feeling ko masu-suffocate na ako" talking to myself.
"Well, that girl last night was cute." What am I thinking? Napabalikwas ako bigla ng maalala kung ano yung hinahanap ko kanina pa.

Yung USB ko!!! This can't be! Di pweding mawala yun, andun lahat mga files ko! Andwaaaaeee!

Heto ako ngayon di mapakali. Nakatayo, nakaupo, palakad-lakad. Kailangan ko talaga makita yun!

(1 message received)
"Where are you? May meeting tayo ngayon, bawal ang ma late. Tapos na 3 days vacation niyo."
- Pdnim

"Oo nga pala! Sh*ts. I almost forgot. After this meeting, hahanapin ko ulit yun kung san ako binato ng cute na babaeng yun, baka andun lang yun nahulog sa kakatakbo ko kagabi." Tumungo na ako sa banyo para maligo.

Liezl's POV

Andito parin ako sa hospital, di parin gumigising kapatid ko. Pero may signs na naman kaya alam kong malapit na syang magising. Pinaikot-ikot ko ang hawak kong USB. Nakita ko to habang palayo sa mokong yun! Ughhh! Nakakairita tuwing maiisip ko nangyari kagabi.

"Ang lalim ng iniisip mo" dumating si Dr. Park para echeck kapatid ko.

"Dr. Park anjan ka pala!" With ngiting malapad.

"How many times do I have to tell you? Sabing Hyung Sik na itawag mo saken." Chinecheck vitals ng kapatid ko.

"Eh sa mas gusto ko ang Dr. Park, ano pake mo? Mas cool kaya bigkasin" tinitingnan bawat galaw nya.

"Ang tagal na naten magkakilala, parang second home mo na din to eh! Ano kaba, ba't naiilang kapa? Don't tell me may gusto ka saken?" Smiled from ear to ear.

"Yah! Ang kapal naman ng mukha mo. Walang magkakagusto sayo..." Lumapit ako sa kanya at bumolong "...kasi daw bakla ka po, kalat na kalat na po yan sa hospital po." Syempre sabi-sabi ko lang yun ganyan kami mag biruan. Nasanay na kami eh.

Sya naman gumanti ng bulong saken. "Alam mo kung baket dika nagkaka boyfriend?..." Napataas kilay ko "...kasi napaka maldita mo!" Pasigaw yung MO ha?! Aba talaga.

Tinulak ko sya ng slight lang syempre doctor pa rin sya gaga kaba para itulak talaga sya ng malakas? Hahaha naging friend lang kami dahil sa kapatid ko.
"I'm not! Syempre ayoko sa lahat yung hindi marunong unawain ugali ko. Marami pang lalaki jan hoy! Bat ako magpapakarandapa?" Sabay irap ko sa kanya.

Tiniklop na nya notebook nya at inipit pen nya sa robe uniform nya.

"Tatanda ka ng dalaga nyan I'm sure. Hahahaha" sabay tawa ng malakas "Annyeong" tsaka lumabas.

Napalitan na naman ng nakakabinging ingay ang kwarto. Saka lang nagiging maingay pag andito si Dr. Park haaaay. Oo gwapo naman sya pero diko sya type. Sorry not sorry but I just not found my right guy yet. I'm still waiting for the time to come yung lilitaw nalang agad sya sa harap ko at sasabihing "hello babe, ako ang right guy mo!" Sana ganun lang kadali nu? Napatigil ang pag iisip-isip ko ng mapansin ko hintuturo ni Steffi. Agad ko syang tinawag at ginigising.

"Steffi? Steffi? Steffi! Gumising kana please! Miss na miss na kita sobraaa" sabay halik ko sa noo nya. Tumakbo agad ako kung saan si Dr. Park at tinawag sya.

"Dr. Park!!!!! Si Steffi!" Wala nang tanong tanong sumunod naman agad si Dr. Park saken. Pagbalik namin sa room nawawala na si Steffie. Natataranta na ako dahil baka wala pang maalala yun kakadilat lang from coma. Tumatakbo na ako hinahanap si Steffi, bawat sulok diko pinapalampas pero diko padin sya makita. Lumabas ako, nagtatanong tanong, na din ako pero wala padin. Nagkasalubong kami ni Dr. Park papuntang parking lot.

"Nakita mo na si Steffi!?" Nag aalala din sya. She was his patient for a long time kaya ganyan.

Maiyak-iyak na ako. "Diko parin sya nakikita!!" Humahagolhol na ako. Pupunta na sana si Dr. Park sa dinaanan ko "No, you should go that way, jan ako galing!" Tinuturo ang diko pa napuntahan.

"Calm down Ms. Bae, makikita din naten sya." Tumakbo na sya sa tinuro kong daan. Habang ako bumalik sa room baka andun na ulit. Pero wala padin.

Tinawagan ko na yung mother ng pinagtutoran ko and I told her my situation at naintindihan naman nya.
Pinuntahan ko mga lugar kung saan malapit lang sa hospital baka nakalabas ng hospital yun.

Someone's POV

Hay salamat naman at natapos ng maaga yung meeting. It's almost 6 o'clock in the evening. Nagdadalawang isip pa ako kung ngayon na ako pupunta dun sa pinuntahan ko kagabi or mamayang hating gabi na? Baka may makakakilala saken. Tsk I hate this! Sana man lang makapaglakad ako ng walang nakakakilala saken. I want to be a normal person. Ngayon ko nalang hahanapin yung USB bahala na. Sinuot ko na yung hoodie ko at cap.

Andito na ako sa madilim na iskinita parang timang kung saan hahanapin yung USB. Para akong naghahanap ng gagamba! Langya naman to oh.

"Hey Sir! Can I ask you something? If you don't mind." Nagulat ako ng biglang may lumitaw sa harap ko na babae na nakapang hospital uniform pa. Baliw kaya to?

"What is it?" Sagot ko.

"Did you know where my sister is? Her name is Liezl Bae, can you take me to her? I'm lost Sir." acting cutely.

Ako naman todo yoko baka kilala nya ako. "Di ko sya kilala. I'm sorry" aalis na sana ako ng bigla syang umiyak.

"I don't know what to do! *sobs *sobs diko alam saan ate ko" umiiyak na sya.

Naawa naman ako kasi halatang galing sa hospital to eh. Tinanong ko nalang sya.

"Okay okay, where do you live?"
"I don't know" sagot nya.
"What is your name?" tanong ko ulit.
"I forgot."
I frowned. "Pano kita tutulongan nyan? Look I'm also here looking for something and I'm in a hurry, please naman alalahanin mo kung saan ka nakatira." sabi ko.
"Aaaah! My head is aching... Aaaaah!"

Hahawakan ko na sana sya nang may biglang sumigaw at hinila ako.

"Steffi!!!" She hugged that girl na tinatawag nyang Steffi and then humarap saken tsaka sinipa crotch ko!

Oh sya din yung kahapon ah?

"OUCH! What was that for?!" habang hawak-hawak sa ano ko. "Ang sakit nun ah!" Tsaka tinuturo sya.

"Don't you dare touch my sister! You moron!"

Dahil sa pagsigaw nya maraming mga tao nakatingin sa kanila ngayon. Kaya nag bow nalang ako ng dalawang beses at nag sorry kahit ang sakit sakit na ng crotch ko. Wala akong magawa baka may makakita/makakilala saken mahirap na baka ma skandalo pa ako dito. Matapos ko mag bow at mag sorry tumakbo na ako agad. Babalik nalang siguro ako bukas. Kainis naman neto!