Yine Eksildik Usta

Bölüm 4

Karımdan beni hiç kimse ayıramaz diyerek ayağa kalktım. Herşeyi düzeltmeye karar verdim. Dolabımın başına gidip en çok hoşuma giden takım elbisemi seçtim. Dışarı çıkıp külüstüre bindim. İlk defa problem çıkarmadan çalışmıştı galiba. Önce çiçekçiye gidip bir buket gül alacaktım. Ama cebimde hiç para kalmamıştı önce bankaya gidip bütün birikimimi çektim. Sonra bir buket gül aldım. Her tarafını notlarla süsledim. Ve en güzide lokantalardan birinde en özel yerlerden birini ayırttım. Ve karımın yanına gitmek için yola çıktım. Kendi kendime " İnşallah doğru yapıyorumdur. " diye mırıldanarak evin önüne geldim. Kapının önüne gülleri bırakıp, zile basıp saklandım. Karım kapıyı açıp ilk önce gülleri gördü sonra notları teker teker okudu son nota geldiğinde, birden koşup sarılıp kulağına fısıldadım. Onu benimle gelmesi için ikna ettim. Yemek yemeye gitmiştik ve 13 senedir ilk defa beraber mutluyduk. Herşey çok güzel gidiyordu. Tabi bana o soruyu sorana kadar. " Bunları yapacak parayı nereden buldun? " baştan sona herşeyi anlattım. Sinirlenerek " O zor günler için biriktirdiğimiz parayımı harcadın sen ?" Diye bağırdı. Herşey yine sarpa sarmıştı. Tam o sırada patronumdan gelen " Artık daha iyi dinlenebilirsin, umarım iş arıyorsundur. Çünkü kovuldun. " mesajını da gördü hayal kırıklığına uğramıştık. O , benim yüzümden. Ben, hayat yüzünden. Herşey güzel giderken bu kadar sarpa sarmak zorundamı? Hızlı adımlarla yanımdan kalkıp gitti. Hesabı ödeyip mekanı terkettim. Eve geldim artık hem yalnız hemde işsizim.

(Dostum senin kadar beceriksiz bir insan görmedim ben. Herşeyi düzelteyim derken resmen içine sıçtın. Dön geri birinci bölüme! )