Free Fall

Chapter 3

Karlos Lorenzo's POV

Mag chachat na sana ako kay Pat para sabihing hindi ko pa masasabi sa kanya ang dapat kong sasabihin dahil nga hindi kami makakabalik agad sa dati naming bahay. hindi namin binenta iyon dahil bigay pa sa amin iyon ng lola ng lola ng lola ni mama. nandito lang kami sa bahay bakasyunan namin pero nung umalis kami ay nagkaroon si papa ng problema sa company at hindi pwedeng iwanan nalang basta basta.

Mayaman sila mama but they'd chose to live their own nang walang hinihinging tulong sa iba.

  "Anak, hindi muna tayo makakauwi sa ngayon ha? alam mo namang hirap papa mong bumyahe papunta sa trabaho niya dahil masyadong malayo itong bahay bakasyunan natin at ayaw naman naming iwan ang papa mo. Di naman din tayo makakapagcommute dahil ayaw ng papa mo." bungad niya sa akin habang naglalaptop ako dito.

nagkaroon kasi ng konting problema dahil sa mga umalis na empleyado samin.

"ma, okay lang po. naiintindihan ko po. dapat nga po ay ako ang mahiya eh kasi pati kayo nandidito. " sabi ko.

hindi ko aakalaing aabot ako sa ganito, akala ko wala lang ito nong una. akala ko mawaawala rin to pero hindi eh. ang nararamdaman nga naman kapag pinipigil lalong lumalalim. sobrang lalim... buti nga at hindi pa ako kinakapos ng hininga at kinakaya ko pa.

"nako, anak. sabi ko naman aksi sayo, okay lang na mauna kana munang umuwi eh atsaka nandito kami para sayo, hindi ka lang namin gustong hayaang mag isa at baka kung anong pagtatangka ang gawin mo sa sarili mo" sabi ni mama.

"ma!" pag di sang ayon ko sa kanya.

"biro lang, anak. oh, smile na! makikita mo rin si patreng! wag kang mag alala, suportado kita pag uwi, tutulungan kita" sabi ni mama. pangungumbinsi niya para di nako mag isip pa.

"hay nako, ma. manang mana talaga ako sayo pero iba talaga kapag karma na ang kaharap mo, ma. grabe, si Pat pala magiging karma ko. kung siya lang pala mamahalin ko ngayon, sana pala nung una palang nalaman ko nang may gusto ako sa kanya, edi sana walang problema" sabi ko kay mama.

Dati ay wala sa bokabularyo ko ang umibig pero bigla akong tinamaan nang ganito kay Pat. Ibang klase eh yung tipong bigla nalang sa kanya natutok atensyon ko. nawala na sa ibang babae, hindi ko alam kung saan at paano ako nagsimulang mahalin ng higit pa sa kaibigan si Pat.

"Di ko na nakilala yung anak ko, yung anak kong si Karlos, ngayon nalang kaya laking pasalamat ko rin na nangyari to eh atleast the Old Karlos is back! nagbalik na ang baby boy ko" sabi ni mama.

that baby boy sucks. I don't really like being called baby boy but mom keeps calling me in that way.

"Mom, you know what? mauna kana dun at susunod nako. you know that I really hate being called baby boy but you keep calling me baby boy" sabi ko.

 "Baby booooy, come to mommyyy!" pang aasar ng nanay ko. 

"pero seryoso na, ma. thank you. Bakit kasi hindi niyo pa kinuha yung company doon sa atin na ibinibigay nila lolo?"anong ko kay mama.

naguguluhan na din ako sa kanila. sa mga plano nila sa buhay ni papa. Alam ko rin na may tinatago sila saming magkapatid. Ayaw nilang sabihin kung anong problema iyon dahil nga sa kanila lang daw yun, hindi na daw dapat namin prinoproblema.

"alam mo, anak. sinusubukan lang namin ng tatay mong buhayin kayo nang sarili lang namin dahil noong una pa lang na maging kami nang papa mo ay yun na ang gusto kong mangyari dahil ayokong umasa sa ibang tao, ganun din ang gusto ng papa mo at mahirap din na aasa ka nalang sa mga ibinibigay nang walang pinaghihirapan, dahil nga sa mayaman tayo, gusto naming maranasan ang nararanasan ng mga may kaya sa buhay na may pamilya" sabi ni mama.