Quotes uit boeken en films

6. Boek : Eilandgasten

Heey,

hier quotes, en mooie zinnen uit het boek Eilandgasten, de schrijver heet : Vonne van der Meer.

xx Romy

IK HEB DIT NIET ZELF BEDACHT, MAAR OVERGESCHREVEN UIT HET BOEK !!!

----------------------------------------------------------------------------------------------

- Denk niet bij het laatste vel, wie na mij komt die redt zich wel.

- De stem die zei dat als je wist wat je deed en waarom, je achteraf geen spijt zou krijgen, leek uit een andere kamer te komen, of nog verder weg.

- Spijt voelde je over dingen die je anders had kunnen doen.

- Zo zat hij een tijdje naar het papier te staren, te hopen op een wonder waar hij niet in geloofde.

- Vreemd dat een woord waarvan je de betekenis niet kende, en nooit gekend had, een leven lang in je hoofd bleef klitten, terwijl begrippen waarop je uren had zitten blokken uit je hoofd verdween zodra je ze niet meer gebruikte.

- Waarschijnlijk hoorde dit erbij, spijt en schaamte over dingen die hij niet meer veranderen kon.

- Nu alleen nog de brief. Eerst het woord dan de daad.

- Iets wat één was geweest kon zich splitsen.

- Het hielp niet altijd te weten waarom je je ellendig voelde.

- Soms hoef je alleen maar naar iets te kijken of, zoals ik nu doe, het je heel precies voor te stellen om te weten hoe het is. En dan ga je ernaar verlangen, of je deinst ervoor terug.

- Ik lag op mijn rug en  keek naar het blauw geverfde dakbeschot, precies de goede kleur blauw, heel zacht als van een voorjaarslucht, en vroeg me af wat ik mijn kinderen heb meegegeven. Wat ik achterlaat. 'Dat je nooit boos moet gaan slapen,' zei Evelien vlak voor mijn eerste operatie. 'Als we ruzie hadden, kwam je altijd nog even naar boven, want je wilde niet dat ik boos insliep.' Ik knikte, was blij dat Evelien er uit zichzelf over  begon. Maar vannacht dacht ik: wat een kale onzin. Heb ik dat beweerd? Ik, die nog steeds zo boos ben.

- Als je zo opgevoed bent als ik, valt het niet mee op een dag als je dertig of veertig bent aan een tafel te gaan zitten en te schrijven over wat er in je omgaat. In iets te geloven dat er nog niet is. Dat wel bestaat, maar alleen in je verbeelding en dan nog heel ijl als... als dat veertje hier. Ik kon dat niet.

- Kom, Als ik de zak nu naar zee breng ben ik nog op tijd bij het postkantoor. Ik noem het geen weggooien. Het zou toch kunnen dat alles wat ik dit jaar terugbreng naar zee - de schelpen, de scherven, het takje - Volgend seizoen weer aanspoelt, en opgeraapt wordt door de volgende gasten? Dat steeds andere handen dezelfde dingen aanraken, bewonderen, een andere plaats geven. Dat niets ooit verloren gaat.