Quotes uit boeken en films

16. Boek: Verslingerd

Hallo allemaal, hieronder kun je de quotes lezen van Verslingerd van Lisette Jonkman. Dit boek is een vervolg op Verkikkerd :P Het grappige was, mn moeder had het verkeerde deel gekocht voor kerst. Na de kerst heb ik hem alsnog gekocht :P

SPOILER ALERT. Voordat je deze quotes gaat lezen wil ik je waarschuwen, want ik schrijf er soms dingen bij die in het boek staan dus zeg ik dingen voor als je het boek nog niet hebt gelezen. DUS EERST HET BOEK LEZEN EN DAN DEZE QUOTES. Het is je eigen keus, maar mij lijkt het leuker om eerst het boek te lezen.

--------------------------------------------
De ik-persoon heet lucy. De andere personen Paladin, kikker, chewy, hermelien, chris. Dit zijn bijnamen, de echte namen zijn: die van paladin weet ik niet , olivier, Rikkert, Sjaantje, chris.

Het gaat hier over een kerstdiner.

'Dus, Paladin, waar is jouw pak?' vraagt Kikker met een grijns. Paladin bromt: 'Ik ga niet in een apenpakkie rondlopen.' 'Nee, je loopt al genoeg voor aap in je huidige kleding,' stel ik hem gerust, met een schampere blik op de opdruk van zijn T-shirt. 'Ik bedoel maar: ''Carl sagan is my homeboy'''?'' Hij schenkt me een gevaarlijke blik en richt zich dan weer op het intimiderend naar chis staren, tot hij de oven heeft vrijgemaakt. 'Maar dit is dus speciaal voor het kerstdiner?' Chewy gebaart naar Kikkers pak. 'Ik voel me vereerd.' 'Hoeveel heeft je dat gekost?' vraagt paladin. 'Zoiets vraag je toch niet,' berispt Hermelien hem. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. 'Waarom niet? Ik ben daar benieuwd naar.' 'Ik kan ook wel benieuwd zijn naar hoe het komt dat jij zo uit je bakkes meurt, maar dat vraag ik toch ook niet?' Ik rol met mijn ogen. 'Nee, maar dat is alleen omdat je weet dat ik anders direct wil weten hoe het kan dat jij met zo weinig hersenactiviteit nog functioneert.' Kikker slaat een arm om me heen. 'Paladin is gewoon jaloers dat hij er niet zo mooi uitziet in een jurk als jij.'

'Hebben jullie nog iemand uitgenodigd?' vraag ik aan Chris, Paladin en Hermelien. 'Neuh,' zegt Chris. 'Ja,' zeggen Paladin en Hermelien in koor. Daarna kijken ze elkaar verbaasd aan. 'Wie dan?' vraag ik. 'Dat zie je zometeen wel,' zegt Hermelien afgemeten, haar blik nog steeds achterdochtig op Paladin gevestigd. 'En jij?' Ik wend me ook tot hem. 'O, gewoon een date,' zegt hij luchtig, maar ik zie zijn diepliggende ogen zelfvoldaan glanzen. 'Een dáte?' Chewy grinnikt. 'Is het een night elf of meer een troll?' 'Kauwt ze pruimtabak?' vraagt kikker geïnteresseerd. 'Heeft ze een baard?' doe ik een duit in het zakje. Paladin kijkt ons een voor een vuil aan en richt zich dan weer op zijn ovenschaal vol smurrie.

•Luca is de date van Hermelien.

'Studeer je ook, Luca?' vraagt Kikker. Hij knikt. 'Ja, in Delft.' 'Wat dan?' vraag ik geïnteresseerd. 'Lucht- en ruimtevaarttechniek.' Hij glimlacht bijna verontschuldigd. Ik sper mijn ogen open. 'Dus je wordt astronaut?' 'Jezus, Dixi, écht,' mengt Paladin zich in ons gesprek. 'Het is jammer dat er geen frikandel op het menu stond, want dan had je misschien nog wat hersenen binnengekregen.' 'Het was gewoon een vraag,' zeg ik gepikeerd. 'Nou, wel een domme vraag.' Hij kijkt me boos aan. 'Het maakt niet uit, heel veel mensen vragen dat,' zegt Luca. 'Ik vind het geen domme vraag.' Paladin kijkt hem aan alsof hij hem ieder moment over tafel kan trekken.

•Een gesprek tussen lucy's leraar en lucy natuurlijk.

'Op wat voor manier bepaal jij het belang van een bepaald probleem? Want in het grotere geheel lijkt het me vrij duidelijk dat iemand die leukemie heeft een ernstiger probleem heeft dan iemand die haar studie,hobby en vrienden niet goed kan combineren. Toch?' Hij trekt vragend zijn wenkbrauwen op. Ik knik. 'Maar,' zegt hij met opgeheven wijsvinger. 'je vrienden hebben niets aan je als jij je zaakjes niet op orde hebt. Anders kun je straks een burn-out toevoegen aan je lijstje met problemen.' Alle losse flarden ongerustheid ballen zich in mijn buik samen tot één grote paniekbal. 'Maar hoe moet ik dat dan doen?' 'Dat is iets wat jij voor jezelf moet bepalen. Ik zou willen dat ik het voor je kon doen, maar jij bent de enige die weet waar jouw prioriteiten liggen.' 'Ik weet het niet,' piep ik nerveus. 'Hoe moet ik dat nou weten?' Hij kijkt me geruststellend aan. 'Prioriteiten stellen betekent dat je sommige mensen helemaal van je lijstje afstreept. Denk er gewoon eens rustig over na. Maak een opsomming van zaken die je nú moet regelen en andere dingen die ook morgen kunnen. Je zult zien dat er ook een heleboel is waarop jij helemaal geen invloed kunt uitoefenen, zoals de leukemie van je huisgenoot.

•Alleen ik wéét dat ik niet kan zingen. Niet dat het me ervan weerhoud vrolijke Demi Lovato-liedjes te kwelen onder de douche, trouwens. De deur van de badkamer gaat open en ik hoor Kikkers stem: 'Wie is hier een kat in vieren aan het zagen? Laat dat arme beest met rust.' 'Ik ben jarig, ik mag zoveel katten in stukken zagen als ik wil. Extra vals zie ik verder: 'I'm over my head and I know it, I know it!' 'Pas op, of ik gooi een schoen naar je,' zegt Kikker. 'Niet zo janken op de schutting.'

•Lucy en Kikker zijn uiteten omdat Lucy jarig is.

'Maar je houd wel de hele tijd je mobiel met een half oog in de gaten.' (zegt kikker) Ik haal mijn schouders op. 'Het is gewoon.. Ik ben jarig, dus als mensen me een felicitatie sturen wil ik graag iets terugsturen.' 'Als wij met zijn tweeën in gesprek zijn en iemand anders begint er ineens doorheen te roepen, ga ik toch ook niet spontaan met diegene praten?' 'Nee, dat is onbeleefd,' zeg ik geërgerd. 'De hele tijd met je mobiel klooien is net zo onbeleefd,' verklaart hij. .....(stukje verder) Ik kijk verontwaardigd op. 'Ik ben niet verslááfd.' 'Nou, wat ben je dan? Geobsedeerd?' oppert hij. 'Ik wil gewoon graag weten wat mensen me te melden hebben.' 'En zit er een houdbaarheidsdatum aan die berichtjes? Verdwijnen die spontaan na tien minuten?' Ik frons. 'Eh, nee.' Hij duwt mijn hand met daarin mijn mobiel terug naar de tafel. 'Dan kun je ze toch ook lezen als je thuis bent?' 'Ja, dat is wel zo,' zeg ik onwillig. 'maar ik hoor ze de hele tijd binnenkomen..' 'Dan berg je je mobiel op. Heb je nergens last van.' Hij slaat zijn armen over elkaar en kijkt me met die indringende groene ogen van hem - en ik besef dat hij gelijk heeft. Misschien. Een heel klein beetje. Met een opstandige blik laat ik mijn mobiel in mijn tasje glijden. Kikker kijkt me geamuseerd aan. 'Ja? Klaar om je weer op je saaie vriendje te richten?' 'Helemaal. Verveel me asjeblieft dood.'

• Lucy heeft een gesprek met een vriendin van haar(Merel).

'Olivier is een betweterige eikel,' zegt Merel schouderophalend. 'Al had hij wel gelijk dat hij je telefoon sloopte.' 'Hoezo?' vraag ik met stemverheffing. 'Je zit er wel áltijd op te kijken. heb je wel door hoe vaak je tijdens ons gesprek al aan je broekzak hebt gevoeld?' Mijn mond valt open. Natuurlijk was het me opgevallen, maar dit is de eerste keer dat ik bewustmeemaak hoe vaak ik eigenlijk op mijn mobiel wil kijkemn. Alleen voel ik iedere keer die verdomde Nokia 3210 in mijn zak zitten, in plaats van mijn vertrouwde vorm van een smartphone. 'Je bent volgens mij best wel een beetje verslaafd,' zegt Merel eerlijk. 'Het kan geen kwaad om eens een tijdje af te kicken met dat ouwe telefoontje dat je moeder je geleend heeft.' 'Dit is geen telefoon, dit is een koel-vriescombi,' werp ik tegen. 'Ik kan er heemaal niks mee.' Merel wiebelt met haar vingers voor haar gezicht en maakt er een horrorgeluidje bij. 'Holy bef, misschien moet je nu wel echt met mensen gaan práten!' Ik schiet in de lach. 'Ja, stel je voor. Contact zonder scherm ertussen.'