Quotes uit boeken en films

8. Boek: Miss communicatie

Heeyy mensjes die dit 'verhaal' lezen :D

In dit hoofdstuk staan quotes en mooie/grappige stukjes uit het boek Miss Communicatie, geschreven door Astrid Harrewijn. Het is een heel grappig boek met zielige stukjes erin. Als je hem wilt lezen , ik vertel het er maar even bij, er is een vervolg :D het vervolg van Miss communicatie heet Miss match :D En het vervolg op miss match heet Miss verstand :P 

Comments , or votes? :D *kijkt met puppyogen*

xx Romyy

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

- 'Het zal wel zwaar voor je zijn. Het lijkt me vreselijk om een kind te verliezen,' zeg ik meelevend.

Ze knikt en wijst op de dozen in de kamer. 'Sommige dingen brengen je in een huwelijk dichter bij elkaar, maar in ons geval betekende het een scheiding.'

'Wat erg,' zeg ik oprecht.

'Een ramp komt nooit alleen. Zo gaat dat in het leven.'

- Een paar weken gelden zou ik op zijn minst in paniek zijn geraakt bij het idee dat er aan deze vriendinnengroep een einde kwam, maar klaarblijkelijk hebben de veranderingen met Iris en Lein me doen beseffen dat niets voor eeuwig is. Soms eindigen de dingen, maar de mensen die je echt liefhebt zul je altijd mee blijven dragen, op wat voor manier dan ook.

- 'Ik heb begrepen dat Annemarie jou op de hoogte hield?' (zegt de baas van didi) (van de affaire tussen Annemarie en de baas van Didi)

'Wat moet je wel niet van me denken?' (zegt de baas van didi)

Ik haal mijn schouders op. 'Gewoon vergeten en weer doorgaan,' zeg ik op een toon alsof ik zijn leidinggevende ben.

- 'Ik ben gek op dieren. Later als ik groot ben, wil ik een boederijtje.' Hij glimlacht bij zijn eigen woorden.

'Was het niet De Dijk die zong: ''Later is nu''?

hij heft zijn glas en tikt het tegen de mijne. 'Je hebt gelijk. Je moet het eigenlijk niet uitstellen. Maar het is een droomwens en niet erg realistisch. Mijn ideaal is een klein boerderijtje met een rieten dak. Een slootje met kroos dat voor het huis loopt. Een hangbuikzwijntje, een koppige ezel, twee honden en een paar kippen.'

'Eigenlijk zouden we moeten proberen om onze dromen uit te laten komen,' zeg ik.

- Ik voel de spanning toenemen en probeer niet te denken aan hoe de avond zal verlopen. Alles gaat toch altijd anders dan je denkt. De trein komt knarsend tot stilstand en een oude vrouw gaat tegenover me zitten. Ze ziet er eenzaam uit, zoals oude mensen dat zich soms over zich kunnen hebben en ik moet onmiddelijk denken aan de woorden van Lein. (lein is didi's huisgenoot en vriendin) Over het niet benutten van kansen. Over hoe ik straks op mijn veertigste alleen in een flatje verbitterd terugkijk op mijn leven. Soms moet je inderdaad je kansen grijpen en er zorgvuldig mee omspringen. Als we op het Amstelstation aankomen, help ik de oude vrouw met haar zware tas en ren vervolgens naar de tram die al klaarstaat om mij naar de Ferdinand Bolstraat te brengen.

- Hoe dichter ik in de buurt van de Govert Flinckstraat kom, hoe langzamer ik ga lopen. Alsof ik mezelf nog even goed op scherp moet zetten. Niets verwachten, maar ook niets tegenhouden, gewoon alles over me heen laten komen. Resoluut druk ik op de bel.

- 'Wat woon je hier leuk.'

'Dank je. Dat is het voordeel van alleen wonen. Niemand die zich aan je rotzooi stoort.

- Op sommige momenten kun je rennen wat je wilt, maar dat ik te laat zou komen op mijn werk, was wel duidelijk.

- Het lijkt net alsof ik alles wil beredeneren, klinkklare en heldere antwoorden wil, maar er zijn van die dingen waarbij je op je gevoel af moet gaan.

- 'Je bent ook niet goed bij je hoofd als je je anders voordoet dan je bent.'

- 'Misschien moet je de momenten ook gewoon pakken en dan hopen dat ze de juiste zijn.'

- Het telefoontje dat mijn ouders waren verongelukt deed me voor de rest van mijn leven beseffen dat alles wat mooi is, zomaar kan verdwijnen.Van het ene op het andere moment.

- Je beseft het niet, maar elk moment kan het laatste zijn.