GEÇMİŞİN İZİ

4.bölüm

Beni bir arabanın yanına kadar çekiştirdi. Arabaya binmeyi söyledi araba muhteşemdi ama yinede binmemeliydim ve birden "hayır binmiyorum" dedim "bin yoksa ben zorla bindirmek zorunda kalıcam" dediği anda "sen tam bir ruh hastasısın" dedim ve arabaya bindim arabayı çalıştırdığında nereye gittiğimizi sordum cevap vermedi bende gideceğimiz yere kadar hiç konuşmadım. Baya uzakta fazla araç ve insanların bulunmadığı bir yerde durdu, arabadan "in" dedi indiğimde oda arkamdan indi ve "Bak kızım ben Meriç Ateş bana cevap vermeme cürretini kimse gösteremez anladın mı?" dediği anda arabaya bindi ve ilerledi bende sadece arkasından bakabilmiştim orda yalnızdım ne yapacağımı bilmiyordum yürümeye başladığımda kendi kendime söyleniyordum "hem bana cevap vermeme cürretini kimse gösteremez diyor hemde cevap vermemi beklemiyor aptal şey" diye söylenirken korkmamaya çalışıyordum ama tabii ki korkuyordum nasıl beni burda bırakıp gidebilirdi ki...

MERİÇ'İN AĞZINDAN

"Onu orda tek başına bıraktım bunu nasıl yaptım" deyip geri dönüş yaptım bu kadarı fazlaydı üstelik gereğinden fazla güzeldi..

Yürümeye devam ederken arkamdan sesler duyuyordum "yavrum, güzelim" gibi saçma sapan şeyler zaten korkuyordum şimdi daha çok korkmaya başladım daha hızlı yürümeye başladım ama fayda etmedi mi biri arkadan saçımı tutmuştu ilerliyemiyordum "canım yanıyor bırak" dediğimde "yansın güzelim" diye yanıt verdi ona doğru döndüğümde üç kişilerdi ellerinden kurtulmam imkansızdı...