Ik stond daar terplekken aan de grond genageld. Mijn hersenen werkte overuren. Ik was de situatie aan het bekijken, oftewel zeiden zij het in mijn plaats of ik zou zo eerlijk zijn om het zelf te zeggen. Het zou hoe dan ook diezelfde dag nog worden meegedeeld. Ik had geen keuze, ze hadden me in een benauwde situatie gebracht.
Ik wilde het hem net gaan vertellen, maar ze waren me te snel af. Voor ik het wist vertelde ze op een spottende toon dat ik niet was wie hij dacht dat ik was. Ze zeiden hem dat ik een leugenaar was en dat ik hem de hele tijd bespeeld had, hem doen denken dat ik zijn vriend was maar dat ik eigenlijk gewoon verliefd op hem was.
Ik kon wel door de grond zakken van schaamte. Hij keek me aan maar ik staarde naar de grond. Ik kon het gewoon niet aanzien. Ik wilde niet weten hoe hij me bekeek, teleurgesteld, walgend. Even later liep hij van me weg zonder nog een woord te zeggen.
JE LEEST
Mijn eerste liefde
Short StoryEen nieuwe school, een nieuw begin. Zal ik het ooit kunnen vergeten? Vorig jaar was een echte ramp. Ik had eindelijk na zes jaar de moed gevonden om het hem te vertellen. Hij was mijn beste vriend. Zal ik hem ooit nog spreken of terugzien ?
