Op de laatste dag van de zeeklassen gingen we een strandwandeling maken en schelpen raken voor ons toen opkomende groepswerk. Elena en Alene hadden niets meer van zich laten horen. Daar liepen we dan samem over het strand te kuieren op zoek naar de geschikte schelpen voor ons werkje. De laatste zonnestralen schenen nog net hard genoeg om zijn prachtige goudblonde haren lichtjes te doen schijnen. Het was bijna te mooi om waar te zijn.
Dat was het ook. Het werd donker buiten en ik voelde de donkere wolk van mijn geheim me op de hielen zitten. Ik had gelijk, niet veel later stonden Elena en Alene pal voor onze neuzen, en ze waren niet alleen. Ze hadden de hele klas achter zich staan. Toen wist ik dat het onheil al plaats had gevonden.
JE LEEST
Mijn eerste liefde
Proză scurtăEen nieuwe school, een nieuw begin. Zal ik het ooit kunnen vergeten? Vorig jaar was een echte ramp. Ik had eindelijk na zes jaar de moed gevonden om het hem te vertellen. Hij was mijn beste vriend. Zal ik hem ooit nog spreken of terugzien ?
