Noonazoned | Kim Samuel

54

"Ang laki mo na. You've really grown a lot." sabi ng Daddy ni Mark kay Samuel nung makita niya ito.

Kakarating pa lang nila dun ni Somi. Pagkatapos nilang magmano, nabaling ang tingin ng Daddy ni Mark kay Somi.

"You must be Somi." ngumiti si Somi at nag "Opo." naman siya. "I've heard a lot about you from my son. He's kind of loud you know." cool na sabi ng Daddy ni Mark.

Napatawa naman konti si Somi dun kasi totoo naman talaga. Dagdag pa yung pagiging byuntae niya.

"Anyway, maupo muna kayong dalawa diyan. Kukuha lang ako ng snacks dun." sabi ng Daddy ni Mark at dumiretso na sa kitchen para kumuha ng pagkain.

Inopen muna ni Somi yung facebook niya at dumiretso sa profile ni Mark. May naalala lang siya.

Hinanap niya yung picture ni Mark na may kasamang batang lalaki. And to her shock, it all made sense.

"Samuel," tawag niya. "Ikaw ba to?" sabay turo nung bata dun sa picture.

"Yes. That's me. So after all these times, he knew all along? Wow." sabi niya.

They're in the middle of shock until Mark's Dad came. Sinenyasan niya sila na sumunod sa kanya dun sa dining room nila.

"Eat up."

Nagulat nalang sila sa dami ng pagkaing nakaserve sa mesa. Kala mo isang barangay ang kakain.

Kaya ayun, kumain na sila.

"Ah Sir---" naputol si Somi kasi inunahan siya ng Daddy ni Mark.

"Oh please, call me Tito Clark."

"O-okay po, Tito Clark."

"So ano yun hija?" tanong niya.

"Si Mark po?" sabi ni Somi pagkatapos niyang lunukin yung kinain niya.

Ngumiti naman si Tito Clark.

"You'll eventually see him later. Just finish up your food first."

***

"Pupunta na po ba tayo kay Mark?" -Somi

Kasalukuyang nasa sasakyan na silang tatlo ngayon.

"Yes dear. Pwede kayong matulog diyan. Malayo-layo pa konti yung bi-biyahiin natin."

Tumango nalang si Somi at si Samuel, nakatingin lang sa labas.

[SOMI]

Tutulog-tulog ko sa simula pa lang ng biyahe. Kasi naman siksikan dun sa LRT.

"Pssst" tawag ni Samuel kaya napalingon ako sa kanya.

Sumenyas siyang papasandalin niya daw ako sa balikat niya pero umiling lang ako.

Maya-maya, may naramdaman akong kamay sa left cheek at right side ng ulo ko. Si Samuel, sinandal niya yung ulo ko sa balikat niya.

"Matulog ka na diyan. Wag ka ng maarte." yan ang huling narinig ko at kusa nalang sumara ang mga mata ko.

.

.

.

.

.

o.-

-.o

o.o

"We're here." sabi ni Tito Clark kaya naman agad akong napadilat ng malaki.

Napatingin ako sa labas at---

No.

This can't be.

Bakit naman mangyayari yun diba?

Tama, baka nag-ooverthink lang ako.

Pero bakit ako kinakabahan?

Kasi naman diba...

Why are we in a cemetery?