Merhabalar! Sizlere ilk hikayemi sunmaktayım bu yüzden hatalarım olabilir affedin.
Saygı çerçevesinde bulunan her türlü eleştiriye açığımdır. Ve beğendiyseniz yorum ve beğeni yapın lütfen.
Son olarak herkes buraya okuduğu tarihi ve saati yazsın .
İyı okumalar!
GECE- 0.0
Aramızda bulunan mesafeler onu kalbimde hissetmeme engel olacak diye o kadar korkmuştum ki. Fakat olmamıştı. Aylar önce nasıl hissediyorsam, hâlâ öyle hissediyordum.
Şuanda yeni taşındığımız şehirden Bursa'ya gelmiş sevdiğimin,sevgilimin mezarının başındayım. Onu kaybedeli tam 10 ay geçti. Koskoca 10 ay. 10 ay önce ellerinin ellerimden ayrıldığı sırada birbirimize söz vermiştik "asla birbirimizden ayrılmayacağız, söz veriyorum " diye. Ama sözümü tutamadım tutmak istedim ama tutamadım. Affet beni sevgilim. Sayılı defalarca sevgilime ulaşmak için intihara meyilli oldum ama her seferinde birileri engel oldu. Aylarca psikolojik tedavi oldum ama hiç işe yaramadı. Ailemde şimdide çareyi yeni bir şehre taşınmakta karar kıldılar. Düşündüklerine göre yeni arkadaşlıkların ve yeni hayatın bana daha iyi geleceğini söylüyorlar. Ama bilmiyorlar ki yeni bir şehre taşınmak beni dahada kötü yapacak. Ben sevgilimin yanından bir an olsun ayrılmamak isterken artık aramızda yüzlerce kilometre olacak...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALYA
Teen FictionKorkuyorum. Adını unutmaktan, Tenini unutmaktan, Saçlarının kokusunu unutmaktan. Çok korkuyorum sevdiğim. Sesini unuttum. Insan sevdiğinin sesini unutur mu? Ama unuttum ben. Adını ağzıma almıyorum, Emin ol adını söylemeyi unuttum. Uzaksın bana. Çok...
