From The World I Made (Short Story)

HAVE

"Jack..." I whispered while staring blankly on my laptop.

"Should I kill you?" Nanginig ang aking boses habang sinasambit ko iyon. Maybe I look stupid for talking to my laptop, sino ba naman kasing tanga ang kakausapin ang kanyang laptop?

Well I'm not tallking to my laptop, I'm talking to Jack Anthony. The fictional character I made for almost two years because of my boyfriend, no...

I mean ex-boyfriend.

Napayakap ako sa aking tuhod kasabay ng biglaang paghagulgul ko dahil sa pag-agos ng mga alaala sa aking utak, damn!

Sunod-sunod ang paglabas ng luha sa mga mata ko at hindi ko alam kung papaano ko iyon pipigilan sa kanilang paglabas. What now Eris? Why are you crying over that jerk again?

Nang mahimasmasan ako sa kakaisip sa mga nangyari kahapon ay agad kong pinunasan ang mga natitirang luha sa mata ko.

Dapat ay tapusin ko na ang istoryang ito!

Tutal naman ay iniwan na ako ng dahilan ng pagsulat ko nito kaya dapat mawala na din ang lintek ng istorya na to sa buhay ko! Kung hindi ay baka paulit-ulit ko lang itong basahin.

Mas lalo lang akong masasaktan...

Paulit-ulit na masasaktan...

Dapat talaga ay tapusin ko na 'to. Right. Now.

Huminga ako ng malalim habang pinipigilan ko ang sarili kong maiyak muli, pumikit ako at sinubukang magtipa sa aking laptop but I can't! Hindi ko kaya! Damn it!

Napasabunot ako sa buhok ko at napapikit ng mariin, how can I write a story when I'm not okay? I'm physically and mentally drain. So tell me! How can I write? Gosh! Mababaliw na yata ako!

Napahiga ako sa aking kama at napatulala sa kisame ng aking kwarto.

Jack Anthony... You're a descendant of that jerk! You should be dead meat right now because of hurting my feelings.

Napahampas ako sa aking noo at napapikit ng mariin. "No, no, no! Shut up Erised! That jerk is the one who hurt you not Jack!"

Napaupo akong muli at napatingin sa aking laptop.

But I made Jack like my ex-boyfriend, pareho lang silang dalawa!

Huminga ako ng malalim at nagtipang muli sa aking laptop, papatayin ko nalang siya. I will make it a tragic love story like what happen to my relationship with that jeck.

"I will end my life here, I'm sorry Erika..." I said it while typing that line.

Napatigil akong saglit, I feel sorry for Jack.

After an almost two years writing his story make me feel that I'm going to kill him for nothing.

But I need to do this, para sa ikatatahimik ko.

I keep on rereading this story because it reminds me of our love story.

Pumikit ako ng mariin at umiling ng umiling, sinampal-sampal ko pa ang aking pisngi para matauhan ako.

"He's just a fictional character, Erised! Come on! End this now!" Pangaral ko sa aking sarili. Bakit ba hindi ko siya magawang patayin?

Napabuntong hininga ako at napakamot sa aking ulo, ano nga ulit ang gagawin ko sa story ko?

Ahh! Magpapakamatay nga pala si Jack, tatalon siya sa tulay at doon na magtatapos yung buhay niya habang si Erika pagdating niya sa tulay hindi na niya maabutan ng buhay si Jack dahil mahuhulog na ito, ganoon nga pala!

Bumibigat ng bumibigat ang nararamdaman ko habang tinitipa ko ang mga sunod na mangyayari, hindi ba ay masyado naman 'tong brutal? Kung patayin ko nalang kaya si Jack dahil sa sakit na matagal na pala niyang inililihim?