A Borderline Case [Case #1]

Prelude

          Inabutan ni Natasha ng panyo ang isang babaeng umiiyak malapit sa park na nilalakaran niya.

Wala naman talaga siyang intensyon na lapitan ito, maliban na lang nang makita niya ang hinaharap nito o ang mga susunod na mangyayari sa buhay nito.

“Sino ka naman?!” The woman sneered. Natasha wrinkled her nose at dahil sa inis niya sa pananalita nito kaya isinubsob niya sa pagmumukha nito ang panyong hawak niya.

“I’m somebody who’ll gonna kill you first before you got a chance to kill yourself!” Natasha mumbled.

Napaatras naman ang babae at muntik nang tumaob sa kinauupuan nito.

“Problema mo? Baliw ka ba?” The woman stood up at ambang susuntukin siya nito sa mukha pero napigilan niya at nahawakan niya ang braso nito.

She saw it coming!

“You’re rude. Kaya iniiwan ka ng mga taong mahal mo,” She said. As if on cue, napaupo ulit ang babae at napahagulgol.

Hindi nakawala kay Natasha ang mapaghusgang tingin sa kanya ng mga tao. She just shrug it off at tumabi sa babae.

“Kung magpapakamatay ka, mas maganda kung tumalon ka sa isang mataas na building, paniguradong tigok ka agad do’n,” Walang kagana-gana niyang suhestiyon dito.

“Teka, paano mo nalaman na may balak akong tumalon?” Napatigil ang babae at napatingin sa kanya. “Hindi mo ba ako pipigilan?”

Natasha snorted.

“Why would i? It’s your choice if you want to kill yourself, but you have to remember that it’s not your own life. You just borrowed it from Him. ” Natasha eyed the woman from head to toe. “Saka mukha ka kasing suicidal na tatalon na lang basta basta sa isang tulay pag hindi na nila kaya. Just another thing, Alam mo bang sa gagawin mo, maraming buhay ang maaapektuhan. Kaya wag kang selfish.” Dinuro duro pa nito ang noo ng babae.

“Maaapektuhan? Imposible! Iniwan na nila ako, itinakwil na ako ng pamilya ko kaya paanong maaapektuhan ang mga buhay nila?! Baka nga mas matuwa pa sila?” Singhal nito sa pagmumukha niya.

“Akin na nga ‘yan!” Inagaw ni Natasha ang panyo na binigay niya sa babae at pinampunas sa mukha niya. “Tumatalsik ang laway mo!” May halong pandidiri niyang sabi.

She has a phobia for germs, she’s an obssessive compulsive.

“E di iwan mo na rin ako!” Singhal ulit ng babae. Napabuga siya ng hangin.

“Gago. Tapos ano? Ipagpapatuloy mo ang pagpapakamatay mo?” Tanong niya rito. “Ikaw pala ang may problema e. You keep blaming others for leaving you, pero sa totoo naman, ikaw ang nag-tutulak sa kanila palayo.”

She swallowed hard. Hindi niya alam kung bakit lumabas ‘yun sa bibig niya.

“Pake mo ba?!” Gusto na sanang batukan ito Natasha dahil sa napaka-immature nito magsalita pero naisip niya ang sinabi sa kanya ng kaibigan niya na si Alaska— be considerate to others.

Pero gusto na niya talagang suntukin ang babae para naman magising ito sa katotohan.

“Like you said earlier, magiging masaya sila kung mamatay ka. Kung gayon, hahayaan mo ba sila maging masaya?”

Lies.

Hindi naman talaga magiging masaya ang pamilya niya sa pagkamatay niya. Because after a month, her mother will commit suicide because of depression. Her sisters will runaway from their home and her father will be prisoned without a parole,

And someone— the man who is destined to be her significant other will live alone till the day he dies.

She’s not a cupid nor an angel, wala siyang pakielam sa buhay ng iba at sa desisyon na gusto nila. But when she look at this woman, she got a bright future ahead of her.