Choi's P.O.V
Seaside
--
Kitang kita ko sa mga mata ni yumie na aamaze siya sa ganda.. Lalo na at sunset.
Ang saya lang yung feeling na napapasaya mo yung taong importante sa buhay mo.
Mahal ko si Yumie Han bilang kaibigan lang at parang kapatid na rin ang turing ko sakanya.
"Nampyeon ko"
Kinikilig ako! Bading mang isipin eh ang sweet niya eh. Kaming mga lalake kasi kapag kami ay kinikilig hindi namin pinapahalata sa mga babae kasi ang mga babae pag kinilig over mag react. Eh kaming mga boys tatahimik lang kami sa sobrang kilig.
"Yes anae? ^___^"
"Uhmm..Pano kung aalis na ako,papayag ka ba?"
"Bakit aalis ka naba? Iiwan mo na ba ako? Diba sabi mo walang iwanan?"
"Choi ano kasi---"
"Tapos choi na ngayon? Hindi na nampyeon?"
"Look. Hindi naman sa ganun. Kaso nga lang si eomma at appa gusto nila akung ilipat sa pilipinas"
"final na ba yan? Hindi na ba kita mapipigilan? Please wag ka namang umalis. Diba nag promise tayo sa isa't isa? Mahal kita Yumie Han"
"bilang kaibigan?"
"Oo mahal kita kasi gusto kitang protektahan gusto ko dito ka lang sa tabi ko ayaw kung mawala ka sakin"
Di ko namalayan. Umiiyak na pala ako. O.a na kung o.a. Bakit kasi ngayon pa? Sa dinami dami ng panahon na pinagsamahan naming ngayon pa siya aalis? Hindi ko ata kayang mawala na siya sakin.Nawala na nga yung taong mahal ko na si mama:( mawawala pa si Yumie.Si yumie lang ang lagging nagpapatahan sa akin noon nung down na down na ako. Masakit...Sobrang sakit...At ang masaklap pa..Yung dad ko pinagbibintangan niya ako ang may kasalanan ng lahat lahat kung bakit iniwan niya kami.Laking galit ko sa papa ko. Pinilit niya ako kahit labag sa kalooban ko na ipapakasal na daw niya ako sa babaeng hindi ko gusto. Oo ikakasal na ako! Kaya dagdag pa sa sakit ng nararamdaman ko. Hindi ko kayang sabihin kay yumie. Natatakot ako:(
Pero nung dumating sa buhay ko si yumie. Unti-unting nawawala yung sakit na nararamdaman ko noon.Tapos ngayon kung sino yung nagpapasaya sayo, siya rin pala ang magdadama ng lungkot sa buhay mo. Sht lang! Kapatid na rin ang turing ko sakanya. Lahat ng gusto niya ginagawa ko mapasaya ko lang siya. Tapos ngayon? Iiwan-iwan niya lang ako! Mahirap kaya maiwan ng taong importante sayo.
"Yumie naman! Kajima!"
"I'm sorry kelangan talaga!"
FVCK. She's crying too.
"Sssssh.. Arrasso. Pero make sure na babalik ka huh?Wag mong kakalimutan na may choi sa buhay mo:)"
Pinilit kong ngumiti kahit masakit.
"Oo naman!Tsaka babalik ako sayo:)"
She hug me..
Niyakap ko na rin siya.
Mamimiss ko siya ng sobra.
"Wear this everyday okay? This is the symbol of our friendship"
Binigay ko na sakanya. Nasakanya na yung susi at sakin naman yung padlock
"Thanks:)"
Niyakap ko nalang siya.
"Ya! Tomorrow na flight ko. Hatid mo ako bukas huh?"
"Ok-----"
O__O
"BAAAAABEE!!!^____________^"
What the ?!!!
"Nampyeon Who is she?"
O___O
DEAD.
"Uhmm ---"
"Babe andito ka lang pala eh!"
FVCK!
"What are you doing here babe? And who the hell is she?"
Humarap siya kay yumie.
Siya yung sinabi ko sainyo a while ago.. Ang babaeng hindi ko talaga minahal ng tunay. Nang dahil jan sa pesteng tatay ko nagkagani-ganito ang buhay ko!
"Yumie Han"
"Owh?I'm Avril^_^"
Wag mong itutuloy sasabihin mo please avril..
"-- CHOI's girlfriend! So back off!"
The Hell?
--
(A/N: Wiiiiih.. Kainis si AVRIL!!!!! HMP..
1:19 AM NAAA.
Comment and vote guys:) Support niyo po:))
Enjoy reading
Saranghae <3)
