Apologize

Rozdział piąty

Po całym dniu spędzonym w skrzydle szpitalnym mogłam wreszcie wrócić do swojej komnaty. Wydawać by się mogło, że był to dzień stracony, ale nie do końca. Przez ten cały czas bardzo dokładnie z Esterą planowałyśmy zemstę na moim księciu. Plan ogólnie jest prosty, ale potrzebna mi pomoc z zewnątrz. Niestety, nie wszędzie mogę się wcisnąć, lecz mam bardzo miłą przyjaciółkę, która jest moją pokojówką. Estera nie chętnie, ale jednak, zdecydowała się pomóc w realizacji tego szatańskiego planu. Wszystko zaczyna się już teraz. 
Właśnie w tej chwili szykuję się do spotkania z Lincolnem. W tym czasie Estera musi przestawić budzik księcia tak, żeby ten rano zaspał. Dodatkowo, Lin ma bardzo twardy sen. Nie zorientuje się, gdy ktoś w nocy wkradnie się mu do pokoju i ciut pokroi koszulę przygotowaną na jutrzejszy dzień. 

-Sacha!-Wykrzyknął uradowany Lincoln.-Nawet nie wiesz jak...

-Zamknij się!-Przerwałam mu szybko.-Nawet nie wiesz jak bardzo nie chce mi się patrzeć na twoją zakłamaną gębę!

-O co wam wszystkim chodzi?To jakaś ukryta kamera, czy co?

-Nie wiesz, o co mi chodzi? Już ci tłumaczę! Ostatnim razem, wyjeżdżając stąd obiecywałeś mi, że będziemy razem już na zawsze, że wszystko załatwisz, i że będzie dobrze. Wyjechałeś i dałeś mi nadzieję, a ja jak głupia ci wierzyłam, bo gdy ja czekałam ty znalazłeś sobie inną, lepszą kandydatkę!

-Jaką kandydatkę? 

-To ja pytam: "Jaką!?" W całym Królestwie aż huczy o twoich zaręczynach.

-Sacha, kochanie. Ja już wszystko rozumiem!-Powiedział uradowany.

-A ja jakoś nie bardzo...

-Kotku, posłuchaj. Ja cię przepraszam, ale już dłużej tak nie mogłem. Rodzice zaczęli coraz bardziej naciskać. Powiedziałem im, że już niedługo poznają moją narzeczoną. Miałem zamiar ci się oświadczyć zaraz po moim przyjeździe, ale mnie wyrzuciłaś. 

-I zrobię to jeszcze raz. Zjeżdżaj stąd! I tylko mi nie mów, że nie mam ci rozkazywać. Przecież oboje jesteśmy tylko ludźmi, pamiętasz?