Chapter One

503 18 9
                                    

  NOTE: This story is not pure English, its TAGLISH. We just decided to write the prologue in English then the rest are taglish. I just wanted to make things clear out. 

By the way, thanks to @rated_xpg for the amazing book cover! We love it! ♥ this chapter is dedicated to you ^^

 Nicole

“Philippines, here we come!” masayang sabi ko habang dahan dahang bumaba ang eroplanong sinasakyan namin.

“Ang ingay mo. Parang ngayon ka pa lang nakapunta ng Pilipinas.” Sabi sa akin nitong kasama ko, si Natalie.

“Hmp! Ang KJ mo naman. Excited lang ako kasi makakapagpahinga ako kahit saglit lang.” sagot ko sakanya kaya lang ni-roll niya lang yung mata niya. Pagpasensyahan nyo na, PMS ata.

“Ladies and Gentlemen, we are now on our final approach into Philippines. Thank you for choosing Seoul Airlines and may we see you again. Please take and check your belongings before leaving. Thank you very much and have a good day.” sabi nung flight attendant kaya mas naging excited ako.

“May magsusundo ba sa atin, Natnat?” tanong ko sakanya. Natnat? Wala lang trip ko lang siyang tawagin ng ganyan.

“Sabi ni Nick Oppa mayroon na daw naghihintay sa ating tauhan nina mom.” Sabi niya kaya napatango na lang ako.

Pagkalabas na pagkalabas nga naming may nakita kaming banner I do nan ’t know h

“Natalie and Nicole Kang?” tanong niya sa amin nung nakalapit na kami.

“Yes, so where’s the car?” dire-diretsyong tanong ni Nat. Pagod na pagod na siguro kasi ganyan na yung ugali.

“Wag nyo na po siyang pansinin, pagod lang po kasi siya. Halika na po, punta na tayo sa kotse.” Magalang sa sabi ko kaya nag-umpisa na kaming pumunta sa car park.

Mahaba-habang biyahe rin yung nilakbay naming kaya nakatulog ako sa biyahe. Pagkagising ko naman, tumambad sa akin ang napakalaking bahay.

“Wow, ito na ba talaga yung bahay natin?” tanong ko.

“Ne. Wait lang, I’ll call oppa first and inform them na nakarating na tayo.” Sabi niya.

“Kays.” Sagot ko at nagsimula nang mag-ikot sa bahay namin. Hindi ko na kinuha yung mga gamit ko, for sure may mag-papasok naman nun. Hihihi.

--

“So what do you think of our house?” tanong sa akin ni Nat habang naglalakad kami papunta sa kanya-kanya naming kwarto.

“Ang ganda! Mas maganda pa sa bahay natin sa Korea.” Masaya kong sabi. “Sana dito na lang tayo tumira.”

“Sana nga.” Sabi niya. Alam ko naman na babalik at babalik pa rin kami sa Korea no matter what, marami kaming responsibilities na iniwan.

Sana normal na lang kami. Nakakasawa na rin kasing maging gangster paminsan-minsan. Haayyy. Bahala na nga, basta dapat i-enjoy ko na lang yung stay naming dito.

“Ikaw na muna bahala dito. I’ll just take a nap for a mean time. Jetlag pa ako.” Sabi niya pagkatapos ay umakyat na sa taas.

Umakyat na lang din ako paakyat at nagbihis ng pambahay na suot. Waaa, it’s been like years nung nakaramdam ako ng ganitong freedom. It’s like I’m normal again.

Napagdesisyunan kong maglakad-lakad muna ako sa labas para makalanghap ako ng polluted-este fresh air! (>___

Natalie

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Feb 15, 2015 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

My Gangster LoveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon