Epilogue

83 2 0
                                    

^^Sophie’s POV^^

Kapag ang puno ba nawalan ng sanga at dahon.. hindi na ba ito puno?................

...

...

...

5 years ....

Alam ko na isa sa parte ng buhay ko ang nawala.

Alam ko na hindi ko na to mababalikan .. pero alam ko na patuloy ko tong maiisip.

Alam ko na naging sarado ang isip at puso ko sa mga pagkakataong dapat siguro magpapasaya sa akin sa ngayon.

....

....

Minsan natanong ko sa kanya ... sa halos 8 bilyong tao sa mundo .. bakit ako?

Pero walang sumagot.

Sa loob ng limang taon ....

Nalaman ko na ang lahat ng bagay ay mahiwaga .. lahat ay posible .. lahat ay may dahilan.

Oras na Sophie para magpatawad .. para kalimutan ang sakit ... para mabuhay ng Masaya.

Last 5 years ng buhay ko may isang pagkakataon akong sinayang. Ayoko na ulit mangyari yun. Pagkakataon ko na para maging Masaya ...

..........

.........

........

..........

.........

........

.........

            “oh yung mga bisita ? andyan yung pina-cater ko na ulam .. kunin mo nalang okay?”

...

            “wow ..ang cute cute naman niya ...”

....

            “syempre mana sa ninong !”

........

            “naku .. hello po Mrs. Perez .. “

..........

            “ang sarap ng handa niyo !!!”

...........

            “winner !!!”

Kinakabahan ako ... pero ayoko ng umatras ...

Papasok ako ...

Kung palalagpasin ko pa to .. baka hindi na maulit ang magandang pagkakataon na to.

            “congratulations ...”

Hindi ko alam kung imagination ko lang ang lahat.

Pero mukhang napatigil ko silang lahat.

Hindi na rin ako makapagsalita.... walang salitang gustong lumabas sa bibig,ko...

            “Sophie !!!!”—Umy

Akala ko hindi na nila ako papansinin.

Pero mas nagulat ako ng lahat ... lahat sa pitong kaibigan ko ....niyakap ako.

            “Sophie bakit ngayon ka lang nagpakita sa amin??”—Den

“Sophie namiss ka namin !!”—Yvo

“Sophie kumain ka muna dun !!”—Umy

“Sophie .....

....

One Crazy SummerTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon