Andami nating pangarap sa isat isa, marami akong pangarap na binuo kasama ka, ngunit parang ako nalang yata ang tutupad. Humihiling ako na sana magising ako na isang panaginip lang ang lahat , na sana hindi totoo ang lahat.
Pinangako ko sa sarili ko aalagaan kita pero hindi kita nailigtas! Gusto kong mamatay ni hindi ko manlang nailigtas ang mahal ko napaka wala kong kwentang tao!
Ni hindi ko nga alam na un pa ang magiging dahilan ng pag kasira ng mga pangarap natin! *sob*
I want to kill myself! *Sob* Hindi ko kaya to Soo *crying hard*
Flashback
Kakagaling lang natin sa hospital para masalinan ka ng dugo. Ang saya mo nung araw na yun kasi makakapunta na tayo sa pinatayo nating bahay bago tayo ikasal, isang buwan nalang ikakasal na tayo.
Napaka saya ko kasi kahit papaano sabi ng doctor nilalabanan ng katawan mo ung sakit mo. Kaya lumalakas ang katawa mo kahit Stage3 Leukemia na siya. At hinahangad ko ang pag galing mo kahit impossible na para sa mga doctor pero sakin possible basta kakapit ako sa pag asang gagaling ka.
Gustong gusto mo ung bahay na pinatayo natin sabi mo panga dream house mo un.
"Mahal ang ganda niya. Paano mo nalaman na ganto yung gusto ko?" Soo
"Mahal naman syempre architect yata mapapangasawa mo kaya alam ko ang gusto mo at syempre ako pinaka magaling na architect dito noh" pag mamayabang na sabi ko
"Ikaw talaga buhat ka nanaman ng sarili mong bangko" Sabi mo while natatawa
"Ay grabe siya di ako pinapaniwalaan *sabay pout*" sabi ko
"*kiniss mo* ikaw talaga mahal biro lang" Sabi mo habang naka ngiti
"Ikaw ah ina attempt mo ko ha!" sabi ko sayo
"ha? Anong attempt ayan mahal ha ano ano nanaman pumapasok sa utak mo" sabi mo habang palayo sakin
"mahal bat ka umaalis * habol ko sayo* tara binyagan na natin toh" sabi ko with nakakalokong tawa
"ay naku mahal tigil tigilan mo ko* sabay takbo palabas*" soo
"aaahhhh yan nako pag nahuli kita alam mona" sabi ko sabay habol sayo
"Hahaha" bago ka sumakay ng kotse at ang matatamis mong ngiti
Napatigil ako kasi nahulog ung susi ng bahay pero un pala ang napaka laking pag kakamali ko sa buhay ko.
Dahil pagkaangat ng tingin ko bigla nalang
Booooooogggssssshhhhhhhh!
Call an ambulance Sigaw ng mga taong naka saksi
END Of Flashback
Gusto kong ibalik ang oras . Hindi ko alam na un ang hahadlang satin. Inihahanda ko palang ang sarili ko sa sakit mo pero hindi un ang kumuha sayo!
Bakit pa kasi nag kataon na nahulog ang susi ng bahay at sakto namang may humaharurot na sasakyan! Putcha naman Mahal sana hindi nalang kita hinabol di sana, di ka sumakay sa kotse at hindi ka kasamang nabunggo ng walang hiyang un.
Bakit kasi napaka bilis niyang mag maneho *sob* alam niya naming highway ang daan at pakurba! *Sob*Nakaka lecthe bakit sa dinami dami ng matatamaan niya eh kung nasaan ka pa Mahal! *Cry out loud* ..
Pwede bang ako nalang ung nandoon ! Pwede bang hindi nalang nahulog ung pesteng susi! Bakit sa dinami dami ng tao bakit ung mahal ko pa.
Malalaman ko pa na naka inom ung hayop na un! Wala siyang karapatan uminom kung mag mamaneho siya! Wala *sigaw ko* nandito parin ung sakit parang kahapon lang mahal.
Hindi ko parin kayang pakawalan ka mahal. Hindi ko kayang tuparin ung hiling mong kalimutan ka dahil ikaw at ikaw lang ang hinihanap neto* turo sa puso * Hindi madidiktahan ang puso ko mahal kaya hindi, hindi ko matutupad ang pangako ko.
FlashBack
Ambulance......
"Mahal kumapit ka ah! Malapit na tayo *sob* sa hospital" ako habang hawak ang kamay mo
"Ma-a-rk ma-hal na ma-ha-hal ki-i-ita" Sabi mo habang inuubo ka ng dugo
"Mahal wag kana mag salita makakasama yan sayo basta kumapit ka malapit na tayo" ako habang tumutulo ang luha
"U-u-ung hi-hi-ling ko-o , ma-ma-bu-buhay ka-a na-ng wa-la a-ko" Sabi mo habang naka ngiti
Pero alam kong nasasaktan ka.
"Mahal tama na wag kana mag salita makakasama lang sayo Please" sabi ko habang hinahwakan ang mukha mo na puno ng dugo
"Ka-li-mutan mo na-a a-ko" kahit nahihirapan kana mag salita nag sasalita ka parin
"mahal*sob* Please lumaban ka *sob*" Sabi ko
"Ma-hal na ma-hal ki-ta" habang hawak mo ang mukha ko at un na ang huli mong sinabi bumitaw kana *sob* siguro dahil pagod kana nga mahal *sob*
Wala na akong nagawa kundi ang humagugol nalang dumating kami sa hospital at dineklara kana ng dead on arrival.
-to be continue❤❤❤
