Mahal ko si danna, mahal ko sya bilang kaibigan. Ayokong masira yong pagkakaibigan namin ng dahil lang sa gusto niya ako, alam nya namang si jane ang mahal ko, ang crush ko nung kinder pa ako.
Lumipas ang mga araw ng walang paramdam si danna.
"hi danna, kamusta ka na? "
(text ko sa kanya)
"danna i miss you"
(text ko ulit for the 2nd time around)
Ngunit walang naging response, naiinis ako! Ndi kay dana, kundi naiinis ako sa sarili ko dahil sa kabila ng lahat ng nangyari si jane pa din ang mahal ko, marahil nga may gusto lang akong patunayan sa mga taong nakapaligid sa akin, un ay ang katotohanang hindi ako psychotic person
Mama:anak kain na
James: yes ma, coming....
Mama: musta pakiramdam mo today anak?
James: ok naman po ako ma
Papa: bakit d na nagpupunta si dana dito?
James: ahmmmm wal......
Nang biglang sumingit si mama sa pagsasalita
Mama: ah pa, kung my problem sila, let them solve by their own, d na sila bata
James: pa pwede po bang humingi ng favor?
Papa: ano yun anak?
James: pwede po ba akong mag jogging today? Namimiss ko na kasi mag jogging sa labas e
Mama: you can, but u shouldn't go to that jane house or baranggay.
Papa: your maam is right, papayagan ka namin pero d ka dapat pupunta duon sa baranggay nila jane, d mo alam ang hirap namin nung nasa hospital ka, d mo alam struggles namin anak! So please stop it.
James: okay
(matamlay kong sagot sa aking mga magulang, pakiramdam koy they are not into my side)
Papa: hope maintindihan mo anak, ndi sa pinagbabawalan ka naman, dinidisiplina ka lang naman namin.
Mama: tama si papa mo anak, ok ganito na lang, you can go, but just pass in one condition
James: what is it ma??
Mama: dapat kasama mo si dana na mag jogging
Papa: yes, better!
James: hah? Eh di nga ako kinakausap ni dana mama eh... Samahan pa kaya?? Nagtatampo un ma
Mama: you dont have choices, but to follow our instructions. Need mo na ayusin problem niyo ni dana para sya ang kasama mong mag jogging
James: okay ma, ill try...
At kinausap ko nga si danna, sinubukang tawagan
Krinnngggg Krinnngggg
"hello?"
"hello dana, galit ka ba sa akin? Sor..."
"ah anak, si mama ito ni dana, wala sya dito eh, may pinuntahan sinundo ng kaibigan niya"
"ha!? Sigi po ngarod tita, ah wait po pala, bakit sino pong sumundo sa kanya?"
"ahmmm si dondon ata ehh, ung clasmate niya"
"ahh sigi po tita, thanks for the info. Pakisabi nalang po kay dana na tumawag po ako sa kanya"
"Naiinis ako, di ko alam kung bakit, pero bakit sya sumama dun?! Ni ndi ko pa nga kilala eh"
Sambit ko sa sarili ko, pagkatapos naming magusap ni tita.
Marahil selos??? Pero its a BIG no eh! Ndi ako nagseselos, kaibigan lang naman turing ko kay dana, pero miss ko na sya kasi almost 5 days na syang d nagpaparamdam sa akin eh... Sana nandto si jane para sya nalang kasa kasama ko. Nang naisip kong tawagan ung number ni jane...
Ngunit d ko na makontak, bakit ganon? Imagination ko lang ba talaga si jane? Kainis naman oh! Hirap pag tinamaan eh!
Nag text ako kay danna
"dana, please do text me once you read this"
Ngunit lumipas ang araw na yun na wala akong natatanggap na message sa kanya,
"bakit ba palagi nalang siya ang nasa isip ko? Ano bang meron? Hmmmm"
"inlove ba ako,? Or just a friendly concern lang???"
-------
BINABASA MO ANG
Tadhana Ang Siyang Huhusga
Teen FictionNagmahal ka na ba? Yan ang tanong na kailangan mong sagutin bago mo basahin ang kwentong ito. Nasubukan mo na bang mahibang sa isang taong walang kaganapan sa iyong buhay? Nasabukan mo na bang ma-friendzone? Nasubukan mo na bang magmahal ngunit d m...
