Please Stay...Until [Completed]

Me

ဒီ​ေန႔က ကြၽန္​​ေတာ္​့ ​ေဆးစစ္​ခ်က္​ သြားယူရမယ္​့ ႏွစ္​ရက္​​ေျမာက္​​ေန႔။
ဘာလို႔လည္​းမသိ ကြၽန္​​ေတာ္​ ရင္​​ေတြခုန္​​ေနတယ္။
အ​ေၾကာင္​းအရင္​း မ႐ွိပါဘဲ ကြၽန္​​ေတာ္​ ငိုခ်င္​တယ္​။ ၀မ္​းနည္​း​ေနတယ္​။
ကြၽန္​​ေတာ္​ ​ေၾကာက္​​ေနတယ္​။ ​ေဘးနားမွာ တစ္​စံုတစ္​​ေယာက္​မွ မပါဘဲ အခန္​းထဲ၀င္​​ေတာ့
ထိုင္​ခံုမွာ ထိုင္​​ေနတဲ့ ဆရာ၀န္​က မ်က္​ႏွာမ​ေကာင္​း။ ကြၽန္​​ေတာ့္​့ကို ​ေတြ႕​ေတာ့ ပိုဆိုးတယ္​။ မ်က္​ႏွာက ထိန္​းမရႏိုင္​​ေအာင္​
ပ်က္​​ေနတယ္​​ေလ။
သူ႔လက္​ထဲက ​ေဆးစစ္​ခ်က္​မွတ္​တမ္​း ​ေတြလို႔ ထင္​ရတဲ့ စာရြက္​​ေတြကို ကိုင္​ထားတယ္​။

"ထိုင္​ပါအံုး....အုပ္​ထိန္​းသူ မပါဘူးလား"

"ကြၽန္​​ေတာ္​က တစ္​​ေယာက္​တည္​း​ေနတာပါ"

ဆရာ၀န္​က မ်က္​ႏွာ​ေအာက္​ခ်ကာ ​ေျပာသင္​့မ​ေျပာသင္​့ကို ​စဥ္​းစား​ေနသည္​။

"ဆရာ...အားမနာပါနဲ႔ ရလဒ္​ကို ​ေျပာျပ​ေပးပါ
ကြၽန္​​ေတာ္​...ခံႏိုင္​ရည္​႐ွိပါတယ္​"

"Jimin က အခု အသည္​းကင္​ဆာ ျဖစ္​​ေနၿပီ
အဆင္​့၄ဆင္​့ ႐ွိတဲ့ထဲက ၂ဆင္​့​ေျမာက္​​ေရာက္​ ​ေနၿပီ"

ကြၽန္​​ေတာ္​က အသည္​းကင္​ဆာ ျဖစ္​​ေနၿပီ။
အခုက ကြၽန္​​ေတာ္​က ကင္​ဆာ​ေရာဂါသည္​။
ခနတျဖဳတ္​ဆို ​ေသသြားႏိုင္​တဲ့ အ​ေျခအ​ေန။
ဒီထက္​အဆင္​့တက္​ရင္​ ဒီထက္​မက နာက်င္​ရမယ္​။

"ဒီအဆင္​့က ကုလို႔ရ​ေသးလား ဆရာ"

"ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ႀကိဳးစားမွာပါ အခုက စၿပီး အ​ေနထိုင္​ အစားအ​ေသာက္​ ဆင္​ျခင္​ပါ
ျဖစ္​ႏိုင္​ရင္​ အသံုးအ​ေဆာင္​ ပစၥည္​း​ေတြကို တစ္​​ေယာက္​တည္​း သက္​သက္​သံုး​ေစခ်င္​တယ္​
Jimin က တစ္​​ေယာက္​တည္​းသမားဆို​ေတာ့
ပြင္​့ပြင္​့လင္​းလင္​း ​ေျပာျပတာပါ"

"​ေက်းဇူးပါဆရာ....ဒါ​ေပမယ္​့​ေလ ဒီထက္​ အဆင္​့တက္​လာရင္​..."

"ဒီလိုအားမ႐ွိတဲ့စကားမ​ေျပာပါနဲ႔ဗ်ာ ကြၽန္​​ေတာ္​တို႔ ႀကိဳးစားပါ့မယ္​"