1 hafta sonra :
Artık iyileşmiştim her ne kadar ağrım olsada kendimi iyi hissettiğim için okula gitmek istiyordum ve şu andada ateşi ikna etmeye çalışıyordum aynı yurtta olduğumuz için sürekli yanımda oluyordu
-yaaa ateş lütfenn bak ağrımda yok ben kendimi iyi hissediyorum hem sanane ister giderim ister gitmem seni ne ilgilendirir
- iyi tamam napıyosan yap !
Dedi ve kapıyı çarpıp çıktı o gittikten sonra pişman oldum beni kurtaran çocuğa böyle davranmamalıydım bugün okula gidip ondan özür dileyecektim beni düşüncelerimden çıkaran ses cansunun sesi oldu
-noldu anlat ateş niye kapıyı çarpıp çıktı lan ?
-yok bişey
-emin misin evet eminim hatta şu an okula gidiyorum
-inatsın kızım sen
-eyvallah deyip çıktım okulun bahçesinden girdiğimde gördüğüm manzarayla kalbim paramparça oldu yıkılmış gibi hissettim ateş sırf bana sinirinden bir kızla öpüşüyordu tam arkamı dönüp gidecektim ki ateşin sesini duydum
-alev ben
-sus sus banane kimle ne yapıyosan yap
-alev dinle
Onu dinlemeyip arkamı döndüm ve sahile doğru yürümeye başladım yürürken yanaklarımın ıslandığını daha yeni fark etmiştim neden böyle olmuştu niye böyle hissetmiştim hiç bişey bilmiyordum kendimi çok yanlız hissediyorum sahile gelince kayalıklara oturdum ve öylece denize bakmaya başladım artık hiçbişey hissetmiyodum neden herşey benim başıma geliyodu neden böyle oluyodu ailem yoktu hiç olmamıştıda kendi başımın çaresine kendim bakmıştım bunca zamandır o kurduğum düzene neden ateş girip her şeyi mahvetmiş çekip gitmişti canım yanıyordu hemde çok fazla dayanamıyordum artık ölmek istiyordum hem arkamdan ağlayanda olmaz kinsem yok ki benim birkaç defa bu cümle beynimde dönüp durdu
Kimsen yok senin !!
Kimsen yok !!
Artık hıçkıra hıçkıra ağlıyordum ve yavaşça gözümün karadığını hissettim
ŞİMDİ OKUDUĞUN
TUTSAK: İKİMİZ BİRLİKTE
Novela Juvenil17 yaşındaki alev ve yurdundaki en az kendisi kadar asi olan adam sizce bu iki insan daha ne kadar birlikte olabilirler . Bir tarafta ailesi tarafından terkedilen Alev bir yandanda ailesi tarafından hor görülen ve yurda bırakılan Ateş hayatlarındak...