Nerd Princess in Disguise

NPID 12

I wake up because my phone is ringing. Anong oras na ba? Sino naman kayang tatawag sakin ng ganitong oras. It's already 1:00 am for mango's sake!

Kinapa ko yong phone ko sa side table ko and it was Jake. Ano naman ang kailangan nito. Lagot talaga sakin to! Anong oras na tawag pa din ng tawag.

"What?!" Sagot ko at pumikit ulit.

"What what ka jan! Ano itong nalaman kong may nang bully sayo! Lintik na Alice talaga yan! Papatulan ko na yan e!" Thats when I open my eye.

"How did you know?" I ask him na punong puno ng pagdududa. Kahit na may hint na ko kung paano.

"Ah-eh. Hehe" I knew it. Gusto ko lang iconfirm mula sakanya. May mga mata itong nakasunod sakin. Sigh. Tao ko din naman ang mga yon kaya alam kong binabantayan nila ako alam ko yon since pimunta ako dito sa Philippines. At nakausap ko na din sila na limitahan lang ang mga sasabihin kay Jake lalo na ang tungkol samin ni Ivan. For sure kasi mapapasugod yon dito kapag nalaman ni Jake yon. Which is the least thing I want him to do.

"Jake. I know may mga nakabantay sakin dito, kaya wag ka ng magdeny pa"

"Ah basta lagot talaga sakin yan Alice na yan! Pati na rin yong alipores niya!"

"Jake im fine nothing to worry about"

"No. Hindi mo maaalis sakin yon lalo na malayo ako sayo. Alam mo naman diba?"

Yes I know. Grabe siya mag alala sakin. Pero ayaw kong sanang sobrahan nito. Kaya ko naman ang sarili ko at it would be too risky kung malaman ng dad kung nasaan ako.

"Yes. I know kaya nga Im so grateful na andyan ka palagi sa tabi ko. But don't do something reckless. And please natutulog na ko. Wag ka namang tatawag ng ganitong oras."

"Maria Stephanie Yvonne para sabihin ko sayo kanina pa ko tawag ng tawag at ngayon mo lang ito sinagot. I was so worried na hindi mo sinasagot ang mga tawag ko"

Napakunot ang noo ko. At naalala ko ngang maaga akong nakatulog dahil sa pagod at ayokong maisip yong nangyare-- bigla na naman akong namula nang maalala ko iyong bigla. Ughh!

"Hey Steff! Babe okay ka lang? Are you still there?"

Napabuntong hininga ako at bigla akong nakaramdam ng gutom. Hindi pa pala ako kumakain.

"Yes Jake. Sorry napasarap lang akong tulog ko. Im so tired."

"Sorry for disturbing your sleep babe. Im worried baka kung ano na nangyare sayo."

"Im good. Sorry din."

"Kumain ka na ba? Kasi maaga akong tumawag pero hindi mo sinasagot. So baka di ka nakakain?"

"Kakain pa lang. Nakatulog kasi talaga ako kanina."

Kumalam na naman ang sikmura ko. Sigh. Tumayo na ko para pumunta sa kusina.
Naghanap ako sa ref ng pwedeng makain pero wala akong makita, kailangan pang lutuin ng matagal ang mga stocks ko dito. Nah! Ayoko lang talaga magluto.

"Sigh. Wala akong ibang stock. Ayokong magluto."

"Yan na ba sinasabi ko e. Gusto mo ba mag utos ako ng bibili ng pagkain mo?"

"No. Lalabas na lang ako."

"What?! No, its too dangerous. Anong oras na baka mapano ka"

"Im okay. Sa baba lang naman ng condo yong kainan."

"Kahit na. Baka--"

"Jake gutom na ko. So lalabas na lang ako wag kang makulit"

Nagbihis ako ng hood at nagsuot ng shorts. Walang nagawa si Jake kundi payagan akong lumabas. Alam niyang wala siyang magagawa sa katigasan ng ulo ko. Nagkwekwento naman siya sa mga nangyayare sa New York. Lalo na sa business namin. Okay naman daw ito. I was laughing sa mga kakulitan ni Jake habang palabas ako ng unit ko. Pinatay ko na yong tawag niya dahil may gagawin pa daw ito. I was about to step in the elevator ng may tumawag sakin.