Yara's vlucht

Hoofdstuk 1 De uitnodiging

Een paar maanden eerder.....

'niet alweer' denk ik bij mezelf wanner al vroeg in de ochtend de wekker gaat. Het liefst zou ik de hele dag gewoon blijven liggen, maar diep van binnen weet ik dat dit geen optie is. Ik kijk om me heen en het enige dat ik zie is mijn kleine kamer waar nog net mijn bed in past dat nu half verlicht wordt door de stralen licht die langzaam door mijn raam naar binnen komen. Ik doe mijn ogen dicht en uit de andere kamer hoor ik de stemmen van mijn moeder en haar vriend komen. De stemmen worden steeds harder, waarschijnlijk hebben ze weer ruzie. Met veel tegenzin klim ik dan toch mijn bed uit en begin ik me aan te kleden. Gewoon een paar jeans en een onopvallend T-shirt hoor, ik ben niet zo van de speciale kleding. Als ik mijn kamer uitloop richting de badkamer hoor ik dat mijn moeder is gestopt met schreeuwen en nu aan het huilen is. In de badkamer kijk ik naar mezelf in de spiegel. 17 jaar en toch vind ik mezelf er toch altijd jonger uit zien. Ik borstel mijn lange blonde haren, was mijn gezicht. "Yara?? ben je al wakker?" Ik hoor mijn moeder langzaam naar de badkamer lopen. Ik probeer te lachen en te doen alsof ik de ruzie van net niet heb gehoord maar ik heb er toch grote moeite mee. "hai mam, lekker geslapen?" "ja hoor, heb je je mobiel uitgezet? Martina belde net of je al wakker was." Ik loop naar mijn kamer en pak mijn mobieltje "ah nee ik ben hem vergeten op te laden". "ach ja kom je zo naar de keuken? ik ben bijna klaar met het ontbijt" roept mijn moeder terwijl ze weg loopt. Nadat ik het kabeltje heb gevonden en hem eindelijk in mijn mobiel heb gestopt zie ik dat Martina mij vier keer heeft gebeld. Direct krijg ik een Appje binnen van Martina: 'Heyyyy wordt wakker slettt. echt like omg ik heb zo'n ongelofelijk je zult me niet geloven!!! omg bel me plz zo snel mogelijk terug!! Wanneer ik terug bel neemt ze al na één keer overgaan op. "he he dat duurde lang! ik weet dat het vakantie is maar kom op." luidt Martina's stem door de speaker. ik zucht en zeg "ook jij een goede morgen...." "ja ja oke luister" zegt Martina, "ik heb echt geweldig nieuws echt omg! Ik heb twee super exclusieve uitnodigingen van een feest vanavond! Ik hoorde zelfs dat er een mystery guest bij zal zijn. Jij gaat mee of je het wil of niet." Bij dit nieuws allen draait mijn maag al om, een feest? ja dacht het niet. Ik haat feestjes, er zijn altijd veels te veel mensen en iedereen drinkt en gaat dan helemaal raar doen. Liever blijf ik altijd gewoon thuis om te lezen of series te kijken. "ja halloooo ben je daar nog???" hoor ik ineens Martina's stem. ik realiseer me nu pas dat ik een hele minuut stil voor me uit heb staan staren. "ja sorry Martina je weet toch dat ik niet van feestjes hou?" "ja I know maar komop je moet echt eens een uit je comfort-zone worden getrokken! Ik heb moeten strijden voor deze uitnodigingen en jij gaat gwn mee. Je gaat niet de complete zomervakantie thuis zitten lezen meid!" Ik kan hier gewoon niet onderuit, ugh waarom maakt ze het me altijd zo moeilijk? "weet je het zeker er zijn daar waarschijnlijk echt heel veel mensen en....." "Je gaat gvd gewoon echt jezus je gaat mee punt uit! Ik haal je om 9 uur op vanavond, you better be ready bitch anders sleur ik je je aan je haren mee naar buiten" ze hangt op. "ah nee" ik wil dit helemaal niet, maar nu heb ik gewoon geen keuze. Ik aanvaard mijn lot en loop naar de keuken toe. Ik had geen keuze, het werd voor me bepaald. Ik had nee moeten zeggen maar daar is het nu veel te laat voor.