Dress Me Up Or Dress Me Down

III

I stared at the kind looking old woman in front of me. Years had already passed but I can still clearly remember what her face looked like when she's smiling, how her crow's feet show when she laughs, how stern and uptight looking she is when she's serious.

How warm her hands were.

She gently cupped my face. "My poor child. Look at yourself. You look a lot thinner and pale,"

"That's not how you say 'You look beautiful' to your favorite apo, lola," I bitterly joked.

"Hindi ka siguro kumakain ng tama sa oras no?" sermon niya sa akin, "tignan mo 'yang mga mata mo, ang itim itim na. Palagi ka na namang puyat. Hindi ka naman ba nagkakasakit? Paano kapag nagkasakit ka, sinong mag-aalaga sayo? 'Di ba sabi ko sayo sa amin ka na tumir--"

"Lola, I'm fine. I'm doing well. Don't worry about me." paniniguro ko sa kaniya. 

I finished eating my seafood amatriciana pasta and proceeded to devouring my strawberry cheesecake. 

"Sa amin ka na lang kasi tumira, Victoria. Wala namang magagawa ang parents mo sa amin ng lolo mo," pamimilit niya sa akin. She held my hand. 

I smiled at her. "Gusto ko rin po kayong makasama araw-araw, lola. I miss you and lolo everyday pero I want to prove myself to Dad and Mom. Gusto kong ipakita sa kanila na tama ang desisyon na ginawa ko." 

"Hay nako, anak ka nga talaga ni Fernando, parehas kayong matigas ang ulo."  napailing na sabi niya.

Matapos naming kumain ay dumaan pa kami sa ilang stores sa mall. Hindi man ako suportado ng mga magulang ko ay hindi naman ako pinapabayaan ng lola ko. I didn't want to admit it, but my lola spoiled me too much kaya siguro naging ganito rin katigas ang ulo ko.

My grandmother is my best-est friend, my hero, my haven. 

Inihatid ko na si lola sa parking lot kung saan naghihintay ang driver niya. 

"Thank you so much, lola. You really know how to make me happy," I said and kissed her cheek. 

"Ang galing mo talagang sumipsip. Anyway, do not hesitate to call me when you need something, okay?" 

I nodded my head thoughtfully. Nang makarating na ang sasakyan ay kinuha niya ang checkbook niya mula sa kaniyang bag. Naglagay siya ng amount sa check bago niya ito punitin at ibinigay sa akin. 

"That is for your living expense this month, hija. Tawagan mo lang ako if kulang 'yan," 

I hugged my lola. "Thank you talaga, lola. Sobra. Thank you for always being there for me." 

- - - - - - - - -

It was a good sunny Sunday so I decided to run a few laps at the park nearby. A good run helps me to clear out my mind of worries. Ito lang kasi ang pwede kong gawing pagtakbo kasi hindi ko dapat tinatakbuhan ang reyalidad ko. 

Nang matapos kong tumakbo ay nagpunta ako sa isang convenience store para bumili ng tubig. Magbabayad na sana ako ng ma-realize ko na hindi ko dala ang wallet ko. 

"Shit. Sorry, 'di ko dala 'yung wallet ko. Just cancel the item." nahihiya kong sabi sa cashier. Nakita kong inirapan ako ng kahera. Magsasalita na sana ako nang biglang nagsalita ang lalaking nasa likod ko.

"I'll pay for her water na rin, ate," sabi niya habang iniabot ang bayad sa cashier.

Tinignan ko kung sino ang lalaki. He smiled at me, flaunting off his perfect pearly whites.