"Ben je nou nog steeds niet klaar? Verdomme Harry!"
Louis schrikt op uit zijn gedachten. Het is al donker buiten maar in Harry's kamer brandt nog licht. Zachtjes schuift hij zichzelf en de bureaustoel waarop hij zit dichter naar het raam. Hij schuift voorzichtig het gordijn iets verder opzij en ziet zijn beste vriend met betraande ogen in de kamer staan.
"Je bent hier om iets van je leven te maken jongen. Als je zo door gaat kan je vertrekken!"
De stem van Harry's vader is hard en emotieloos. Zo gaat het al een paar dagen. Terwijl Louis zijn werk aan het maken is, wordt er naar zijn vriend geschreeuwd. Hij kan zich niet concentreren en probeert dan mee te luisteren door het raam.
Harry's vader haalt zijn arm naar achter. Louis houdt zijn adem in. Hij gaat hem toch niet slaan? Harry knijpt zijn ogen hard op elkaar. Net voordat de vuist Harry's gezicht raakt, stopt hij. De vader lacht gemeen en slaat de deur achter zich dicht. Louis ziet hoe Harry in elkaar zakt op de grond.
"Harry? Haz, gaat het?" Louis klimt door het raam en gaat op het dak van de garage zitten. Harry kijkt snikkend naar Louis. "Lou, heb je het gehoord?" Louis denkt na over zijn antwoord.
"Ja, sorry.. Je vader praatte nogal hard, hoe kon ik het niet horen?" grapt Louis, terwijl Harry door het raam op zijn garage gaat zitten. "Niet grappig Lou, ik wil hier echt weg." Louis kijkt naar de sterren. "Ik ook Harry..."
Harry staart naar Louis en staat op. "Help eens." Harry steekt zijn handen naar Louis uit. Louis staat ook op en pakt de handen van zijn vriend stevig vast. In een grote stap is Harry aan de overkant. Samen gaan ze zitten en kijken naar de sterren boven hen.
"Mooi hè." Harry kijkt van de sterren naar Louis. "Vindt je niet?" Louis knikt en kijkt diep in Harry's ogen. "Dit doet me denken aan onze eerste ontmoeting, weet je nog?" Harry knikt. "Ik herinner me dat als de dag van gister.."
Louis point of view
*Flashback*
Ik zit voor het raam op de kamer van mijn ouders. Normaal zou ik daar nooit willen komen. Maar vandaag was een uitzondering. Er komen nieuwe buren wonen! Mijn ouders vertelde me dat er een jongen van mijn leeftijd was. Eindelijk kan ik een vriend maken. Na drie kwartier wordt mijn geduld beloond. Een grote, grijze vrachtwagen komt aan rijden. Voor de vrachtwagen rijdt een Peugeot. Er stappen twee mensen uit de auto. Ze dragen normale kleding, niet zulke gekke dingen als mijn ouders. Mijn ouders dragen strakke kleding met dierenhuiden. De man loopt naar de achterdeur en er stapt een jongen uit. Hij heeft een grote bos bruine krullen. Snel ren ik naar beneden.
"Pap mam, ze zijn er! Zullen we er naartoe gaan?" Mijn ouders lachen maar schudden dan nee. "We gaan straks, Louis." Ik zucht en pak mijn BlackBerry om de tijd te doden.
-
"Mag ik aanbellen?" Ik ren naar de deur en druk een paar keer op de bel. "Louis!" mijn moeder komt snel aan rennen en trekt me weg bij de bel. Ik sla mijn armen boos over elkaar en kijk boos voor me uit.
Een grote man doet open en kijkt ons vragend aan. "Kan ik jullie helpen?" vraagt hij vriendelijk. Mijn ouders stellen zich voor en binnen no time staan we binnen in het bijna, lege huis. Er komt een vrouw aan lopen. Ze stelt zich voor aan mijn ouders en lacht dan naar mij. "Hallo, ik ben Anne. Hoe heet jij?" "Ik ben Louis," antwoord ik verlegen. "Ga maar lekker spelen met Harry, Harry!"
De jongen komt aan rennen. Hij is erg klein, ik ben zeker een kop groter. Onze ouders duwen ons richting de voortuin. Als we buiten staan kijkt Harry me nieuwsgierig aan. "Ik ben Louis, ik ben zeven jaar. Wie ben jij?" "Ik ben Harry en ik ben vijf." Ik glimlach naar Harry. Hij is dus twee jaar jonger. Ik ga zitten in het gras en staar naar de overkant van de straat. "Waar kijk je naar?" Harry ploft naast me neer en wacht op een antwoord. "Naar de overkant van de straat." "Waarom?" "Omdat ik dat wel vaker doe." "Waarom?" "Omdat ik me verveel." "Waarom verveel je je, ik ben toch leuk?"
Zuchtend kijk ik naar Harry. "Ik ga naar binnen." Ik sta op en loop richting de voordeur. Met mijn hele hand sla ik een paar keer op de bel. En een seconde later doet de moeder van Harry open. Ik loop langs haar heen en ga tussen mijn ouders in zitten. Na een minuutje gezeten te hebben, staat de krullebol voor me.
Met zijn handen op zijn rug beweegt hij van voren naar achter en van achter naar voren. "Kom je spelen op mijn kamer?" Eigenlijk wil ik hier blijven zitten. "Das een leuk idee, Harry. Louis ga maar mee naar boven met Harry." Mijn moeder duwt me van de bank en glimlacht. Ik doe dit voor mn moeder. Niet omdat ik dit zelf graag wil.
-
"Dit is mijn kamer," zegt Harry wanneer we bij de laatste kamer aankomen. Ik kijk even rond. De meeste kamers zijn nog leeg, maar zijn kamer staat al vol met meubels. Harry rent naar zijn bed en begint erop te springen. Terwijl Harry zijn bed kapot springt loop ik naar het raam. Het staat open en ik kijk naar de overkant. Tegenover Harry's kamer is mijn kamer. En het raam staat open. Ik kan dus weg hier! Ik zoek naar een mogelijkheid om te kunnen ontsnappen.
Beneden Harry's raam staat een schuur of een garage. Bij mij staat de garage onder het raam. Ik heb wel vaker daarop gezeten als ik 's avonds niet kan slapen. Onopgemerkt klim ik uit het raam. Ik hoor gelukkig nog een gekrijs van Harry dat hij me kwijt is. Ik kijk naar de ruimte tussen de garage's. Het is best een flinke stap en mijn benen zijn niet super lang. Ik adem diep in en zet de stap. Een stap zonder succes. Mijn voet haalde net het einde maar gleed weg door de gladde rand.
"Help!" schreeuw ik hard. Ik hang aan de garage van mijn huis. "Wat doe je?" hoor ik een bekende stem zeggen. "Harry, ga me ouders roepen snel!"
Mijn vingers beginnen het moeilijk te krijgen en willen loslaten.
-
"Oh Louis!" Mijn vader overhandigt me aan mijn moeder. Ik weet niet precies hoe ze me gered hebben want ik kon niks zien door de grote garage voor me. Ik zie alleen een ladder staan. "Hoe ben je daar gekomen kindje?" mijn moeder's stem klinkt erg bang. "Harry duwde me," lieg ik.
"Is dat waar Harry?" Anne kijkt Harry boos aan. "Oh nietes, hij deed het zelf!" "Niet jij duwde me en zei dat ik naar huis moest!" Ik kijk rond of de rest mij geloofd. Anne stuurt Harry naar binnen. "Jij bent gemeen!" schreeuwt Harry naar mij als hij voor de deur staat om naar binnen te gaan.
En weer heb ik een vriendschap verpest..
*Einde Flashback*
"Het blijft vreemd, die ontmoeting van ons," lacht Harry. "Maar ik ben blij dat we toch vrienden zijn geworden."
"Ahem, vrienden?" grijns ik. Harry lacht en kust me.
"Wanneer vertrekken we nou?" vraagt Harry nadat hij zijn lippen los maakt van de mijne.
"Bijna Harry, bijna."
Mijn tweede Larry fanfic yaaay
Vinden jullie het een leuk idee? Harry en Louis zijn in het eerste en laatste deel trouwens 21 en 19. En in de flashback stond het al maar daar zijn ze 7 en 5.
De verhaallijn is nogal apart. Eerst gaan we terug in de tijd. Louis en Harry zijn dan 15 en 13. En dan gaat het steeds verder tot het moment wat hierboven staat. Daarna ga ik natuurlijk weer verder, maar dan weten jullie t een beetje.
