Fallen angel.

Hoofdstuk 1

"Jensey!" riep mijn moeder. "Ja mam?"

"Je komt zo te laat, hup haast je wat! is je koffer eigenlijk al klaar?" Oh god , moeders. Waarom moet ik naar een stomme kostschool? ik ken daar niet eens iemand en ik moet al mijn vriendinnen achter me laten. "Ja mam, alles staat al klaar. ik moet nog juist mijn tanden poetsen." ik poetste snel mijn tanden , kamde mijn zwarte steile haren en deed eyeliner en mascara op. Ik wou vandaag niet veel make-up opdoen. ik pakte mijn enkellaarsjes en deed ze aan. Ik had een redelijk groot huis, Ik moest een paar treden aflopen. Ik sleurde mijn koffers mee waar alles inzat. Fotokader van mij en mijn ouders, mijn kleren, schoenen, toilettas wat er nog allemaal moest inzitten. "Ik ben klaar mama." zei ik met een kleine glimlach. Na een kwartier rijden stopte we voor een rood licht. "Mam? waarom moet ik persee daarheen?" vroeg ik nieuwschierig. Ze keek me heel effe aan en keek terug naar de weg , ze begon terug te rijden. Ik wist dat ik geen antwoord zou krijgen dus keek ik maar gewoon terug naar buiten. "Omdat schat, je bent 16 en verder mag ik eigenlijk niets meer zeggen. Anders word ik ervoor gestraft." ik vroeg maar niets meer. Ik keek maar naar buiten. Na een uurtje kwam ik bij een groot gebouw hij was midden in het bos waar niemand het kon vinden. De muren waren groen door het mos, in het midden was er een gouden poort. Samen met mijn moeder liep ik naar binnen, ik zag allemaal jongens en meisjes met speciale ogen. Er komt een grote man op ons afgestapt, "Dag loren." zo heten mijn mama. Na een tijdje praten kreeg ik een rondleiding, ik kreeg mijn kamer tezien. Ik had namelijk een kamergenoot, ik ging haar alleen vanavond zien omdat ik eerst nog andere dingen moest doen. Ik keek om me heen en zette de koffers neer op bed, ik liep mee met mijn moeder en de directeur van de school, ik keek op en zag een meisje haar ogen waren blauw als de zee. Ze keek me aan, en zag haar grinniken, ik vond het best wel eng. Ik keek terug voor me en liep mee met mijn moeder. "Jensey pas op voor de gevaren." ik hoorde iemand in mijn gedachten praten. Ik werd hier alleen maar banger. Hoe kan ik hier ooit tot rust komen als ik niet eens weet wat ik hier doe en waarom ik moet opletten voor de gevaren en welke gevaren.

Ik hoop dat jullie het eerste hoofdstuk leuk vond. Ik heb er lang over zitten twijfelen.

Voor welke gevaren zou Jensey moeten opletten en waarom zou ze erzitten? xjes