Karanlığımdaki Sen

-5-

O zengin bir çocuk değildi. Okulda olan davranışlarına göre olmasını beklemiyordum açıkçası. Nasıl babamın iş ortağının çocuğu olabilir?
Gördüklerim ve düşündüklerim arasında çok fark vardı.

Hala gözlerime inanamıyordum. Bu şaşkınlığımı bir kenara bırakıp acaba aşağı insem mi yoksa inmeyip odama mı çıksam diye düşünmeye başladım. Rüzgar oradaydı yahu! İnmeye nedense utanıyor ve korkuyordum.

Nihayet sonra bir karar verdim. Aşağı babamın yanına inip ona okul ile ilgili bir soru soracağım ve dönüştüğü yaratığı iyi izleyeceğim. Bence bu fikir efsaneydi.

Hem Rüzgar'ın babası büyük ihtimalle kim olduğumu öğrendiği için beni lafa tutar diye düşünüyordum. Bu sırada babamın küplere bineceğinden emindim.

Rüzgar'ın neden burada olduğunu da öğrenirim belki. Bu düşünceler içinde merdivenlerden inmeye başladım. Artık kendimi gösterecektim ve bunun için çok heyecanlıydım.

Aşağı sonunda inebildim ve salona doğru yürümeye başladım. Gerçekten heyecanlaydım. Rüzgar'ın beni görecek olmasından ve ilk defa kendimi ortaya çıkaracak olmamdan.

Kapıyı yavaşça açtım ve yürümeye başladım. Hala beni farketmemişlerdi. Ben de sesli bir şekilde yanlarına gidip rahatça koltuğa oturdum. O sırada babam, iş ortağı ve Rüzgar bana baktı. Babam bayağı bir şaşkın ve sinirli görünüyordu. Ben ise içimden kahkahalar atıyordum. Yıllardır beni herkesten gizlemenin bedelini böyle ödeyecekti. Bana kaş göz işareti yaparak gitmemi istiyordu. Aldırmadım ve herkesin şaşkın bakışları altında babama şirince sırıttım.
"Hoşgeldiniz, bayağı bir şaşkın bakıyorsunuz. Ne oldu tanımadınuz mı? Ben kızıyım." dedim içimde zafer duygusunun getirdiği gülümsemeyle.

"O kadar zamandır nasıl saklamayı başardın?" dedi Rüzgar'ın babası şaşkınlıkla. Babam ortağının sorusunu cevaplamayıp bana döndü.

"Neden geldin Ezgi."diye sordu. Ben de babama"
"baba sana önemli birşey soracağım ."Babam hala sinirli bir şekilde bana bakıyordu. Daha sorumu sormadan Rüzgar'ın babası;

"Merhaba sen bizim Rüzgar'ın sınıfındaki anlattığı kızsın."dedi.

Çok şaşırmıştım. Rüzgar beni babasına mı anlatmış? Hani benden nefret ediyordu. Bu erkekleri hiç mi hiç anlamıyorum zaten.Ben de düşüncelerimi bir kenara bırakıp cevap vermeye karar verdim. O sırada Rüzgar babasına kaş göz işareti yapıyordu.

"Saçma sapan umutlara kapılmana gerek yok. Babama sadece senden ne kadar nefret ettiğimi anlatıyordum" dedi sırıtarak.

Sonra Rüzgar kaş göz yapmayı bıraktığı anda;

"Evet ben Rüzgar'la aynı sınıfa gidiyorum." dedim. Babam sanki bu muhabbetten hoşlanmamıştı ama o da Rüzgar ın devlet okuluna gitmesine şaşırmıştı. Ne de olsa zengin çocuğu öyle değil mi?