Don't go

Hey there, cutie

Eva's POV

Ik loop samen met Iris (die zich eindelijk van haar vriendje heeft kunnen losmaken) door de stad. Het ongeluk is alweer twee dagen geleden en eigenlijk merk ik er niets meer van. Op een detail na.

Als we de zoveelste kledingwinkel inlopen denk ik iemand te herkennen. Bruin haar, blauwe ogen, fluwelen stem. Nee. Het is gewoon een verkoper. Ik snap niet waarom maar ik kan Jake niet loslaten. Hij blijft rondzwerven in mijn gedachten. "Hé Eva, moet je dit zien!" Iris laat een ongelofelijk lelijk shirt zien. "Wauw" zeg ik sarcastisch "Perfect voor jou!"  Ik moet me inhouden om niet keihard te gaan lachen. "Nou zeg" zegt Iris zogenaamd geërgerd "Hier heb ik geen zin in hoor, laten we naar de Starbucks gaan. Starbucks. "JAAA!" roep ik nét iets te hard. De bruinharige verkoper kijkt me geïrriteerd aan. "Ik ben zo veel te lang niet bij de Starbucks geweest" ga ik fluisterend verder.

We lopen de Starbucks binnen en ik doe alsof ik de opties afweeg voordat ik naar de kassa loop. Ik weet allang wat ik neem. Hetzelfde als altijd, Carmel Frappuccino. We gaan aan een tafeltje zitten en slurpen tevreden van onze ijskoffie. Ineens stoot Iris me aan. "Hee Eef, volgens mij heb je sjans" "Huh-wat?" antwoord ik onoplettend. "Die jongen achter je, met dat bruine haar, zit al een tijdje naar je te staren." Ik draai me om. Jake! Zal ik naar hem toe gaan? "... of niet?" hoor ik Iris vragen. "Sorry, wat?" zeg ik. "Ik vroeg: ken je die mr. Handsome of niet?" "Ja... Nee... niet echt, hij heet Jake, verder weet ik eigenlijk niets" biecht ik op aan m'n vriendin. "Wat?! Ga naar hem toe en vraag zijn nummer ofzo! Hij is te knap om voorbij te laten lopen" "Ja?" vraag ik aan Iris. "vind je dat niet erg?" "Nee hoor," zegt Iris vrolijk "dan ga ik wel naar Mathijs toe. Ik rol met mijn ogen en geef haar een knuffel. "Doeeei Iris." "Veel succes poepje van me." moedigt ze me aan.

Ik grijp al mijn moed bij elkaar en loop op Jake's tafeltje af. "Hey" begroet ik hem. Hij kijkt me aan met zijn helderblauwe ogen. Shit hé, ik moet uitkijken dat ik niet smelt. "Hey" groet hij terug. "Jij bent toch Jake, die me naar het ziekenhuis bracht?" begin ik voorzichtig. "Ehm.. ja." zegt Jake en hij glimlacht zijn perfecte lach. "Jij bent Eva toch? Kom zitten." hij klopt op de stoel naast hem. Ik verschuif het stoeltje iets van hem af en ga zitten. "Gaat het weer, met je hoofd?" vraagt hij bezorgd. "Zeker! Lief dat je het vraagt." "Weet je, op een of andere reden wilde ik je niet alleen laten in dat ziekenhuis" verteld Jake. "Ik vond het wel fijn hoor, dat je er was. Als die apparaten en dokters" giechel ik. "Misschien is het leuk als we elkaar wat beter leren kennen." stelt Jake verlegen voor. Ik voel mijn wangen gloeien. "Goed idee, mag ik mijn nummer in je telefoon zetten? Dan kunnen we in elk geval whappen" hoor ik mezelf zeggen. Ik kijk naar zijn handen die naar zijn broekzak gaan en een IPhone tevoorschijn toveren. Ook al perfect. "Tuurlijk, ga je gang" hij geeft me de telefoon aan kijkt terwijl ik mijn nummer er in zet en mezelf een berichtje stuur zodat ik zijn nummer ook heb. "Ken je het Havenstrandje, hier vijf minuten vandaan?" begint Jake. Ja, natuurlijk ken ik dat strandje. Daar heb ik met Claire en Iris wel vijfduizend keer  in het meer gezwommen en gebeachvolleybald vorig jaar. "We kunnen daar een keer afspreken, gewoon om wat te kletsen enzo" "Lijkt me gezellig, kun je zaterdag?" vraag ik rustig. Van binnen ben ik helemaal hyper. Ik kan nu al niet wachten. "Ik moet gaan, maar zaterdag zie ik je op het strand" hij knipoogt en staat op. Ik staar hem zwijgend na als hij wegloopt. Ik wil dat het nu al zaterdag is.

*^-^**^-^**^-^**^-^**^-^**^-^**^-^**^-^*

END OF CHAPTER 2

Ik hoop dat jullie dit leuk vinden... en dat iemand dit leest xd

Please laat reacties achter! Het volgende deel duurt iets langer want ik wil kijken of mijn verhaal wel gelezen wordt...

xoxoxo

Hannah