ORMANDA TEK BAŞINA

2.BÖLÜM

      Cidden kim neden böyle birşey yapsın merak ediyordum.Sonuçta onlara zarar vermemistik.Korkuyordum.Ama git gide alışmaya başlıyorum galiba .Korkum yavaşça gitmeye başladı. Fakat çalılıkta birini görmekle birlikte korkum yine yerine geldi.Bi erkek vardı üstü başı yırtıkdı fakat korkmuyordum onu öyle görünceye. Hemen yanına gittim ve burda ne yaptığını sordum.

  "Beni buraya onlar yolladı.Eğer seni oldurmezsem kendim ölücem" dedi ve cebinden bir bıçak çıkardı.

  " Bak bunu yapmak zorunda değilsin "
  " Zorundayım onları tanimiyorsun sen cidden çok korkunclar bende korkuyorum ama yapacak çarem yok,seni öldürmek zorundayım. "

   " Birlikte kacalim.Seni bulamazlar.Bak benimde arkadaşımı öldürdüler, bende korkuyorum.Birlikte olursak onları gecebiliriz yada ne bileyim kacariz şehire ineriz filen.Hep bir yol vardır, onları dinlemek zorunda değilsin."

   " Öyle mı diyorsun? Ya beni bulurlarsa .Bulurlarsa eğer yasatmazlar beni.Çok korkuyorum.Yaklaşık 3 yıldır buradayım. Ve 2 yıldır da onların emirini yerine getiriyorum.Arkadaşını da ben öldürdüm. Ama yapacak çarem yoktu.Üzgünüm. "

  Sen nasıl böyle birşey yaparsın diyerek göğsüne doğru z vurmaya başladım. O ise beni bıçaklamadı,ona vuruyordum.Sonuçta buraya beni öldürmek için geldi ve ona vururken beni bicaklayabilirdi.Ama yapmadı. Ve ben hala vurmaya devam ediyordum.

  " Ama bak sana bi haberim var.Vurmayı bırakırsan dicem."

  " Daha ne haberi ya sen benim en iyi arkadaşımı elimden aldın."

   " Diğerleri bizim elimizde henüz öldürmedim.Onlar ben olmadan asla birisini öldürmezler.Yani şansımız var ama bulurlarsa sonu kötü olur."

  "Sen bana güven lütfen bak bende en az senin kadar korkuyorum."

  " Pekala.Ama çok gizli olmamız gerek."

  " Tamam."