..continue huli na ang lahat ng nalaman kong wala na si baby pao, Hindi kaya kinuha siya nung babaeng nakita ko kanina? Bago ako mawalan ng malay ay may sinabi yung babae 'a...' Di ko na natuloy ang iniisip ko dahil dumating si mommy at nag wawala na. "Ikaw! Ikaw dapat ang nawala!" Sigaw niya sa akin. 'Ako? Bakit ako?' "Wala siyang kasalanan Kris Di niya alam ang tungkol dun!" Pabalik na sigaw ni daddy. "Seb! Bulag kaba? Sino gagawa nito kundi yung magaling niyang..." Dina natuloy ni mom. "Enough!" Daddy. "Why? Oh come on seb! Anak mo yung nawala! Anak natin! At yan ayhindi naman..." "I said enough!" Sigaw ni daddy at hinila palabas si mommy sa room. Lumingon skin si daddy at ngumiti. Habang naiwan naman akong naguguluhan... (End of flashback)
Kringggg.. alarm ko yan! Wag kang ano. Haha! "Hmm" minulat ko ang mga mata ko. Ng may kumatok.. 'Knock knock!' "Pau gising na" katok ni nanay sa labas ng pinto. "Coming" I said at tumayo na. Sila Nanay na yung nakasama ko, yaya ko siya. Pero sa loob ng maraming taon tinuring ko na siyang Nanay ko. Haha! Simula kasi nung nawala si baby pao ay mag isa ko ng nabuhay, I mean sinustintuhan ako pero di ko na sila kasama. Ewan ko ba, bakit di manlang nila ako kinuha. Si mommy ay nasa korea, si daddy naman nandito sa pilipinas busy sa hospital eh . They are separated, Yun ay nung araw na mawala si baby pao. Nasan na kaya si baby pao?
Pag baba ko.... "Bakit dika pa nakaligo nak?" Tanong ni nanay. "Uhm, mamayang ala una pa po pasok ko nay" sagot ko, ng diko siya nililingon. "Nay? Tumawag na po ba si daddy? Uhm you know kung sasabayan niya ako mamayang dinner?" Malumanay Kong sagot. "Wala namang nababangit sakin ang daddy mo, di rin naman siya tumatawag" sagot ni nanay. "Ah okey po" pilit akong ngumiti. "Tara na nay, kain tayo" anyaya ko at sumabay narin siya kasama si tatay. Habang kumakain kami ay diko maiwasang mapa titig sa kanila, They look happy and contended.
Minabuti ko munang matulog, six at the morning palang kaya malaya akong matulog. Nang maisipan kong bumangon. Pumunta ako sa kwarto nila mommy at daddy noon. 'Wala paring nagbago' bulong ko. May desk sa tabi ng kama, may mga album dun. Puro sila mommy at daddy yun, Pero may isang album na di sila ang laman, ngunit familiar sakin yung tao. Bubukasan ko na sana yung ng may biglang tumawag sa phone ko. "Yes?" I answer the call without looking who's damn is this. "Kamusta?" Tanong niya. "Tss. Tumawag kaba talaga para manga musta lang?" Inis kong sabat. "What do you think?" Halatang nangingisi siya sa sagot niya. Dahil may halakhak akong narinig. "Come on, fourth anong kailangan mo?" Diretso kong tanong. "Ahhh k-kasi umm.." Utal utal niyang utas. "What? If im not mistaken, para nanaman kay arra yan?" Tanong ko. "Uhm uhm" pag sasang ayon niya. "I don't like !" Diin kong sinabi. "Please paupau tulungan mo ako" pag mamaka awa niya. "Ulit?" Diin ko. "Tulungan mo ako ulit" pagtatama nito. "No, i said no fourth!" And i ended the call. Pinsan ko si fourth. Boy bestfriend. Siya lang lagi yung kasama ko sa campus. kapatid ni mommy yong daddy niya. Kaya close kaming dalawa. Si arra, kababata ko yun/bestfriend Pero dina ngayon. Nagbago na siya. Bumalik na ako sa kwarto. Maya maya. Bumukas young pinto. "Paupau?" Gising sakin in fourth. "What?" Gulat at napabalikwas kong sinabi . " Your so cute" pisil niya sa pisngi ko. "Tigilan mo ako" walang gana kong sinabi at lumabas ng silid. 'Desperado karin nuh?' Pabulong kong sinabi. "Paulina!" Habol niya sakin. "Nay?" Hanap ko kay nanay. "Bakit nak?" "Bakit kayo nag papasok ng abnormal dito?" At masamang tumingin kay fourth. "Abnormal? sinong abnormal? Magkalahi tayo! Mas abnormal ka pa nga eh!" Sunod sunod na banat niya ."wag kang mag react ng ganyan! Napag hahalataan ka" nang aasar kong sinabi. "Paulina! Nakaka asar kana ah! Ginigigil mo na ako" Halatang naaasar na siya. "Gigil moto Hahahha!" Tinawanan ko nalang. "Isusumbong kita kay tita!" Sigaw niya. "Gusto mo ng kasama?" Pang hahamon ko. "Lagot ka! Mumultuhin ka ni baby pao!" Ewan ko pero natahimik ako sa Sinabi niya. "Pau? Sorry" nahalata siguro niya yung pagiging tahimik ko. "Hmpft!" Kunwari nag tatampo ako. Come on fourth! Kilala kita. "Paupau" nag pout pa! "Pabebe ka potty!" Saka ko siya niyakap. "Pau? Nilalambing mo ako? May sakit kaba?" "Wala! Ano oras pasok mo?" Pagiiba ko ng usapan. "Ala una pa e" ah paryas din pala kami. "Ikaw?" Tanong niya. "Ala una din" walang gana kong sagot. "Sabay tayo?" Naka ngisi niyang tanong . "lagi naman! Anong bago? nakaka umay na nga pag mumukha mo " At sabay kaming tumawa ni fourth.
