Liefde, pijn en verraad (twilight)

Herinneringen

P.o.v Bella

Ik wordt wakker in mijn kamer. Ik heb het gevoel dat er iets belangrijks is gebeurd gisteren, maar ik kan het me niet herinneren. Ik besluit het maar even zo te laten en eerst te ontbijten.  Ik loop naar beneden en zie een briefje liggen op de keukentafel. Het is van charlie en er staat op dat hij bezorgd was, omdat ik gister heel laat thuis kwam. Ook wou hij als hij thuis kwam praten over het spijbelen op school. Ik kan me meteen weer herinneren wat er gister is gebeurd. Ik zucht, dit gaat geen leuk gesprek worden. Gelukkig is het gesprek pas na school, dan heb ik nog wat tijd om me voor te bereiden. Ik kijk op de klok, ik heb nog 10 minuten en dan moet ik vertrekken naar school. Snel maak in ontbijt klaar. Daarna stap ik in mijn auto. Als ik op school aankom, zie ik mijn vriendinnen als staan. Ik loop naar ze toen en begroet ze. Ze kijken me allemaal bezorgd aan. Opeens zegt Angela 'Waar was je gister de laatste drie lessen Bella'? Ik voel het bloed naar mijn wangen stijgen. Wat moet ik nu zeggen. Moet ik de waarheid vertellen of liegen. Liegen is waarschijnlijk geen optie, want ik ben een hele slechte actrice. Dan maar de waarheid. 'Ik kreeg het opeens heel benauwd en toen besloot ik om even een luchtje te gaan scheppen'. 'Daarna ben ik het bos in gelopen en verdwaald'. 'Uiteindelijk heb ik de weg terug gevonden, maar toen was school al afgelopen'. Dit is misschien niet helemaal de waarheid, maar wel voor een gedeelte denk ik bij mezelf. Ze kijken me allemaal verbaasd aan, dit hadden ze niet verwacht. Dan zegt Angela 'Bella, je had ons toch kunnen bellen'? Ik zeg 'Dat kon ik niet, want mijn mobiel lag nog op school. Angela geeft me een knuffel. En ze zegt 'Je was vast bang, ik vindt het zo zielig voor je'. Ik knuffel haar terug en zeg dat het wel mee viel. Dan gaat de bel. Kletsend lopen we naar binnen. De spanning tussen mij en mijn vriendinnen is verdwenen. De eerste lessen gaan snel voorbij. In de pauze loop ik naar de tafel met mijn vriendinnen. Opeens zegt Jessica 'Edward staart naar je'. Ze zegt het met een jaloerse klank in haar stem. Ik raak in paniek, hier was ik al bang voor. Ze worden jaloers en onze vriendschap zal verbroken worden. Snel zeg ik tegen Jessica 'Hij is vast nog boos door wat ik gisteren tegen hem zei'. Jessica lacht en haar jaloerse uitdrukking vervalt. En dan zegt ze 'Dat van gister meende hij waarschijnlijk toch niet, het was vast een grap'. 'Ik bedoel kom op, het is Edward Cullen, die valt niet op zomaar iemand'. De scherpe ondertoon  terwijl ze spreekt bevalt me niet, maar ik besluit er maar niet op door te gaan. Een stemmetje in mijn hoofd zegt, dat een echte vriendin dit nooit zou zeggen. Maar ik negeer het stemmetje en praat er niet meer over. De dag gaat redelijk snel voorbij en ik kan naar huis. Eenmaal thuis begin ik met koken. Terwijl ik aan het koken ben gaat de bel. Ik vloek binnesmonds. Dit is wel een hele slechte timing, Charlie komt zo thuis en dan wil hij praten over het spijbelen. Ik loop naar de deur en doe hem open. Voor me staat Edward, met een perfecte grijns op zijn gezicht...

Hey lezers,

Een extra lang hoofstukje voor jullie. Ik had ineens weer inspiratie. Ik hoop dat jullie het wat vonden.

Vote & comment

xx Merel