Liefde, pijn en verraad (twilight)

Huilen

P.o.v Bella

Ik gooi de deur achter hem dicht. Boos stamp ik naar de keuken. Ik moet het eten op tafel zetten voor als Charlie zo thuis komt. Snel maak ik spagetti klaar. Het is snel, makkelijk en Charlies lievelingseten. Het scheelt als hij straks in een goed humeur is tijdens ons gesprek. Tijdens het koken, dwalen mijn gedachtes af naar Edward. Meende hij wat hij zei, vond hij het echt een grote fout? Ook al ben ik nog zo boos, deze opmerking doet toch pijn. Na een tijdje gemijmert te hebben, schrik ik op door voetstappen op de oprit. Charlie is thuis! Snel zet ik de spagetti op tafel en ga zitten. Ik adem diep in, en focus mijn blik op de deur. Charlie doet de deur open en loopt naar binnen. Daarna loopt hij naar de kapstok om zijn jas op te hangen. Ik volg al zijn handelingen nauwkeurig. Hij heeft me nog niet aangekeken, doet hij dat expres, is hij net zo zenuwwachtig als ik? Charlie loopt naar de tafel en gaat zitten. Zonder ook maar iets te zeggen begint hij met eten. Aangezien ik al zat, begin ik ook maar met eten. We eten een tijdje in stilte, niet wetend wat te zeggen. Even denk ik erover om zelf het gesprek te beginnen. Net als ik het gesprek wil beginnen, zegt Charlie 'Bella, we moeten praten'. Ik kijk hem niet aan, opeens is mijn bord erg interessant. Hij schraapt zijn keel luid. Ik kijk op. Hij kijkt me geirriteerd aan en zegt 'nu ik eindelijk je aandacht heb, kunnen we praten'. 'Waarom was je niet op school gister?' Even denk ik na, wat moet ik zeggen, de waarheid kan niet. Ook ik schraap mijn keel en begin. 'Nou kijk, tijdens de pauze kreeg ik het plotseling benauwd dus besloot ik een luchtje te gaan scheppen'. 'En achter onze school ligt een groot bos, en daar ben ik toen in gaan wandelen'. 'Na een tijdje wilde ik terug naar school gaan, maar toen kon ik de weg terug niet meer vinden'. Charlie kijk me verbaasd aan, dit had hij niet verwacht. Hij dacht zeker dat het meer de criminele kant op zou gaan. Ik lach in mezelf, Charlie moest eens weten wat het echte verhaal is. Hij zou een rolberoerte krijgen, als hij zou horen dat een jongen me heeft uit gevraagd. Na een lange stilte zegt hij 'nou Bella, dit had ik niet verwacht'. 'Wat vervelend dat je was verdwaald, het spijt me dat ik dacht dat je expres gespijbelt had'. 'Het geeft niet pap, ik vergeef het je' zeg ik. Mag ik dan nu naar boven? Charlie stemt er mee in en ik sjees naar boven. Wat een geluk dat hij niet heeft gevraagd, hoe ik uiteindelijk de weg terug gevonden heb. Na een lange douche, ga ik naar bed. Na een tijdje in bed te hebben gelegen, gaan mijn gedachtes naar Edward. Ik voel de tranen opkomen in mijn ogen. Meende hij het echt, vindt hij het een grote fout en heeft hij spijt van zijn beslissing? De tranen vloeien nu rijk over mijn gezicht. Beteken ik dan niks voor hem?

P.o.v Edward

Het deed me zoveel pijn om het uit haar mond te horen komen. Ik werd zo kwaad, dat ik me met moeite kon beheersen. Daarom ben ik weggegaan, voor Bella's veiligheid. Ik zou haar nooit pijn willen doen. Nu zit ik in mijn auto, op weg naar huis. Binnen een paar seconden ben ik thuis. Ik stap mijn auto uit en ren met vampierenssnelheid naar mijn kamer. Ik ga op mijn bank liggen en zet de muziek aan. Muziek helpt me te ontspannen, zodat ik weer helder kan nadenken. Na een lange tijd muziek te hebben geluisterd, schiet ik overeind. Hoor ik dat nou goed. Ik spits mijn oren. Ja het is echt Bella die ik hoor huilen. Het geluid is hartverscheurend. Ik moet mezelf bedwingen niet op te springen en naar haar toe te rennen. Ik klamp me vast aan de bank, ik moet mezelf beheersen. Na een lange tijd gemarteld te zijn wordt het stil. Ik zucht opgelucht, ik weet niet hoelang ik mezelf nog had kunnen tegen te houden...

P.o.v Bella

Ik wordt wakker door mijn wekker. Ik wil opstaan, maar dan bedenk ik me dat het weekend is. Ik vloek zachtjes, ik ben zeker mijn wekker vergeten uit te zetten gister. Ik kijk op de klok, zeven uur! Waarom ben ik vergeten mijn wekker uit te zetten. Even denk ik na en dan komt alles terug, het gesprek, de woorden en de tranen. Ik zucht, wat is alles toch ingewikkeld. Heb ik gevoelens voor hem, vindt hij me leuk en hebben we überhaupt een toekomst samen? Ik bedoel we zijn zo verschillend. Oke, wow ik moet echt wat gaan eten. Dacht ik nou echt na over een toekomst met Edward! Jak, ik vind hem niet eens leuk, toch?. Ik loop naar beneden en maak een kom met muesli.Terwijl ik zit te eten gaan mijn gedachtes naar hoe ik mijn dag ga invullen. Mijn huiswerk duurt een uurtje en daarna heb ik niks meer om te doen. Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door de telefoon. Mijn hart maakt een sprongetje, zou het Edward zijn. Snel sprint ik naar de telefoon. Als ik op de display kijk, ben ik teleurgesteld, het is Mike. Ik neem op en zeg op een sombere toon 'Hallo, Mike'. Mike zegt hallo en vraagt of ik zin heb om samen wat te gaan doen. Ik denk even na en stem er dan mee in 'Is goed Mike'. 'Wat wil je gaan doen'? Hij babbelt vrolijk over een nieuw, net geopend pretpark. Ik wordt al een stukje enthousiaster. Een pretpark is wel gaaf. We spreken een tijd af en hij hangt op. We hebben afgesproken dat hij me om elf uur ophaalt. Het is nu 8 uur, dus ik heb nog voldoende tijd voor mijn huiswerk. Vrolijk huppel ik naar mijn kamer, dit gaat leuk worden...