Ben: Jo,Jongin ! Sen,sen aklını kaçırmışsın !
Jongin: Evet seni o kadar özledim ki aklımı kaçırdım Minah.
Ben: Git başımdan ! *Diyip Jongin'i iterim*
*Jongin benim kolumdan tutar ve beni kendine doğru çeker*
Jongin: Gitmezsem ne olur ? Sehun'cuğunu mu çağırırsın ? *der gülerek*
Ben: Sehun ne alaka ya ? Tanımıyorum bile onu !
Jongin: Tanıma zaten.
Ben: Neden ?
Jongin: Zamanı gelince öğreneceksin. *Diyip uzaklaşır*
Ne demekti bu şimdi ? Sehun kim ? Gerçekten kötü biri mi ? *Bunları düşünürken okula vararım*
*Hyeri bana seslenir*
Hyeri: Heey Minah
*Benim yanıma gelir*
Ben: Efendim Jongin
Hyeri: Jongin ? Tatlıım benim Hyerii.
Ben: Aaa,sey pardon.
Hyeri: Jongin sana bir şey mi dedi ?
Ben: Nereden biliyorsun ?
Hyeri: Minah'la konuştum. Ona sahip çıkın dedi bana. Aranızda ne oldu ki ?
Ben: Aramızda bir şey olmadı. Sehun'la ilgili bir şeyler sordu o kadar.
Hyeri: Sehun ?
Ben: Dün tesadüfen tanıştığım bir çocuk. Bizim sınıfta.
Hyeri: Hımm..Acaba Jongin bu çocuğu kıskandı mı ?..
Ben: Onu ilgilendirmez ki. Biz onunla ayrıldık ve bitti.
Hyeri: Sen de haklısın ama..Jongin seni hala çok seviyor.
Ben: Bu nereden çıktı şimdi ?
Hyeri: Senden bahsederken gözleri parlıyordu. Çok,çok mutluydu.
Ben: Öyle mi ?
Hyeri: Evet. Kesinlikle.
*Zil çalar ve sınıflarımıza gideriz*
*Dersteyiz*
Sehun: Piştt !
Sehun: Hey Minah *diye fısıldar*
Ben: Efendim Sehun ?
Sehun: Sen,iyi misin ?
Ben: E,evet. İyiyim. Neden ki ?
Sehun: Moralin bozuk gibi.
Ben: Aslında biraz canım sıkkın.
Sehun: Ne oldu ?
*Zil Çalar*
Sehun: Pardon benim gitmem lazım *der ve koşarak gider*
Jongin: Minah ! Acil konuşmalıyız. Çok önemli !
