Başlayalım...

"Evet, öncelikle ben tuhaf biriyim. Burada bir anlaşalım. Çok canlıyımdır ve sürekli konuşurum. Ama asla suratını bir kilo makyajla boyayıp, saçına on bin saat ayıran, bir karış topuklu ayakkabı giyen insan türünden olamam. Asla.

Bazı kişiliklerin kendilerini diğer insanlardan üstün görmesinden nefret ediyorum. Ve o kişilikler önüne geleni duygularını, düşüncelerini umursamadan kırsınlar ve biz de mal gibi duralım öyle mi? Yok öyle dünya canısı.

İşte böyle sevdiği için gururunu yok sayan kişiler bana gözükmeyin. Ciddiyim, sizi olduğunuz yerde bulur ve öldürebilirim. Bu nasıl şey ya, sizin gururunuzu kırsınlar, ayakları altına alsınlar, üstüne bide sizi aynı sonbaharda kurumuş yaprağı zıplayarak ezer gibi ezsinler ve siz de onların ayaklarının dibinden ayrılmayın. Biraz saçma hani dimi? Neyse, bunu size öğretecek değilim. Siz anca böyle yapmaya mal mal devam ede ede öğreneceksiniz, yapacak birşey yok.

İşte artık benim nefret ettiğim şeyleri öğrendiniz. Şimde de sevdiklerime bakın.

Mesela tembellik yapmayı aşırı severim. Aşkı hem severim hem söverim. Kitap okumaya taparım, yazmaya da. Resim yapmak sanki herşey benim istediğim gibi şekillendireceğim ve kendimi özgür hissedip hiç karışanım olmadan yapacağım tek şey. İşte kısaca benim dünyam gibi birşey.

Ben herkesin içinde ağlamaktan nefret ederim. Gözüm dolamaz asla o dünyada. Ama yanı başınıza bir bakarsınız, yere düştü elinde iki çizik var diye ağlayan kızın başına herkes toplanmış, onu tesseli ediyorlar. Gel de gülme şimdi.

Konudan konuya atladığımın farkındayım çünkü aklımdakileri yazarken çok fazla heycanlanıyorum ve herşeyi birbirine karıştırıyorum. Ama siz beni anladınız, bende sizi anlayacağım. O zaman, başlayalım..."