ခ်စ္တယ္[ချစ်တယ်]

(21)

[Zawgyi]

မနက္ခင္းရဲ႕ေတးသံသာအေနနဲ႔ ငွက္ကေလးေတြဟာ တြန္ျမည္ေနၾကတယ္။ေဆာင္းကုန္အခ်ိန္ျဖစ္တာေၾကာင့္အနည္းငယ္ေႏြးေနဟန္ရွိတယ္။

ေနေရာင္ျခည္အနည္းငယ္တိုးဝင္ေနတဲ့ အိပ္ခန္းက်ယ္ေလးထဲမွာေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကေတာ့အထီးက်န္စြာအိပ္စက္ေနေလရဲ႕။ပါးျပင္ေပၚမွာမေျခာက္ေသးဟန္မ်က္ရည္စေလးေတြေၾကာင့္အၾကာခင္ကမွငိုထားမွန္းသိသာလွသည္။

"အဟင့္ .. Jongin လြမ္းတယ္ "

KyungSoo ကုတင္ေပၚမွာလူးလိွမ့္ရင္း ခ်စ္ရသူနာမည္ကိုေရ႐ြတ္ကာ ငိုမိျပန္တယ္။

"ဟင့္ .. ဒီမ်က္ရည္ေတြကဘယ္ေတာ့မွကုန္မွာလဲ "

ေဝးေနတယ္ဆိုတဲ့အေတြးကိုေတြးလိုက္လွ်င္ပင္နွလံုးကတဆစ္ဆစ္နာက်င္လာကာ မ်က္ရည္ကသူ႔အလိုလိုက်လာရတယ္။

မ်က္ရည္ေတြကိုအကုန္သုတ္လိုက္ၿပီး နာရီကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္တယ္။

ေက်ာင္းသြားရေတာ့မွာျဖစ္တာေၾကာင့္ အျမန္ပင္ျပင္ဆင္ကာ မနက္စာလည္းမစားေတာ့ဘဲ စာအုပ္ေတြစစ္ထည့္ၿပီးလြယ္အိတ္ကိုလြယ္ကာ အိမ္ေပၚမွေျပးဆင္းခဲ့သည္။

Omma တို႔ကအိမ္လာေနပါဟုေခၚေသာ္လည္း Jongin နွင့္အမွတ္တရရွိေနဆဲ အိမ္ေလးမွာသာေနခ်င္သည္ဟုေျပာလိုက္သျဖင့္ omma တို႔ေကာEomeoni တို႔ကပါ အိမ္လာေနဟုေနာက္ထပ္မေခၚေတာ့ေပ။

"KyungSoo  ေနာက္က်လိုက္တာဟ "

အတန္းထဲဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေဘးခ်င္ကပ္ရပ္ထိုင္တဲ့ Chanyeol ကလက္ကိုလွမ္းရိုက္လိုက္ရင္း ေအာ္ေျပာေနတယ္။

"မင္းမ်က္လံုးေတြ "

မို႔ေဖာင္းေနတဲ့မ်က္ခြံကို Chanyeol မျမင္သြားေတာ့သက္ျပင္းတိုးတိုးခ်တယ္။

"KyungSoo ရယ္ .. Jongin သြားတာ ၄လျပည့္ေတာ့မယ္ .. ခုထိငိုေနတုန္းလား "

"မသိဘူးကြာ .. ငါကဒီမ်က္ရည္ေတြကိုညႇစ္မထုတ္ဘဲသူ႔ဟာသူက် က်လာေနတယ္ .. ဟင့္ "

ေျပာရင္းမ်က္ရည္ကဝဲလာၿပီးငိုခ်င္လာျပန္ၿပီ။

"မငိုနဲ႔ .. တိတ္ .. တိတ္ "

Chanyeol က ကြၽန္ေတာ့္ကိုရင္ခြင္ထဲထည့္လို႔ ေခ်ာ့ေနတယ္။အမ်ားကေတာ့တစ္မ်ိဳးျမင္နိုင္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္တို႔အတြက္ကေတာ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါေလ။