Αγαπημένη μου...
Σε έψαχνα με το κερί και σε βρίσκω με το λιχνάρι,η αναζήτηση λαμβάνει τέλος.
Όσα ζητούσα τα είδα να κρατάνε το χέρι μου ενα Σάββατο βράδυ.
Αυτή η βιαστική απόφαση μου χάρισε κατι σπάνιο στην εως τότε ματαιόδοξη ζωη μου.
Ειδα τον ήλιο και την ιδιά στιγμή μια γωνία με έλλειψη φωτός στα ματια σου.
Έχω δοκιμάσει αρκετες γεύσεις και αλλους τόσους ήχους στην ζωη μου, καμια δεν ηταν σαν την δική σου, κανείς σαν την φωνή σου.
Ετουτή εδώ την στιγμή που γράφω κατι τοσο δικό μου, λαχταρώ ενα χάδι σου, οφου το άγγίγμα σου, οφου η αίσθηση σου.
Όταν διάβολοι έρθουν με σκοπό να μας μακρύνουν, κλεισε τα αυτία σού και κοίταμε πως δεν θα αφησω τίποτα να σε πάρει απο μένα.
Μονάκριβη μου...
Αχ μονάκριβη μου...
Εν κατακλείδι θα ήθελα να σου εκμυστηρευτώ,πως ότι μου συμβαίνει ειναι πρωτόγνωρο και συγχώρα με για τα σφάλματα μου,δημιουργούνται και αυτά απο την λατρεία που σου έχω.
Και οταν ρίχνεις το βλέμμα σου σκεπτικό και τρομαγμένο προς τα κατώ και οι ίριδες σου μακραίνουν απο τις δικές μου εγω ραγίζω και όταν ακομα είμαι εκεί και ψάχνεις ταξίδια άλλα,τα φτερά μου λιώνουν σαν δεν τα αγκαλιάζει ο ήλιος σου.
Όταν σε γνώρισα σε ρώτησα μονάκριβη μου,ποιος δαίμονας σε έστειλε να με βασανίσεις,εσυ δεν απάντησες εγώ όμως κατάλαβα πως βρήκα το ένα και μοναδικό πιο γλυκό βάσανο της ζωής μου.
🌹
⚀
