Karanlıktı..Ve ardından kesilmeden şimşekler çattı.Heryerde kargalar uçuşuyordu,saçlarımda ayaklarını hissedebiliyordum.sonra birden gölge çıktı.Herşeyin başlangıcını anlatan bir gölge...Hissettiğim bütün şeyleri yok edebilecek bir gölge...
Herşeyin rüya olduğunu farketmem uzun sürdü.Annemin beni kaldırıp"Selin önemli bir konu hakkında konuşmalıyız"demesiyle uyandım.Mutfağa doğru yürüdük.ciddi birşey konuşacağımızı hissetmiştim.
Babam bir anda söze girdi."Anneannenin yardıma ihtiyacı olduğunu biliyorsun."Biraz durakladı ve iç çekti."Ona yardım için onların yakınından bir eve taşınmamız gerekiyor.Biz anlayacağını düşündük.Yeni bir yer zor olsada çabuk alışabilirsin."O anda dev ve korkunç bir sessizlik oldu.Konuşmaya annem devam etti."Hemen yarın taşınıyoruz.İtiraz istemiyorum."Sonra odama istemsizce koşmaya başladım.Ama pek üzüldüğüm söylenemezdi.Buradan çok kişiyi tanımazdım.Üstelik genelde hep taşınırdık.
Bugün biraz zor uyudum ,ama nasıl uyanacağımı bilemeden...
Kamyonun korna sesiyle uyandım. yeni evi merak ediyordum doğrusu.Kamyona bindik ,yolculuk uzun sürmemişti.Yeni evimizi muhteşem bir ev sanmıştım ama düşündüğümden küçük ve sıkıcı bir yerdi.Aynı huzurevi gibi...Bu evdeki ilk gecem okulumu düşünmekle geçti.Yarın sabahı sabırsızlıkla bekledim.
Çalar saatin sesiyle uyandım.İnanamıyorum. Geç kalmıştım, hemde okulun ilk gününde.Koşarak okula gittim.Koşarken uçtuğumu hayal ettim.Hızlanmalıydım ama ayağımdaki yara bunu yavaşlatıyordu.
Okula varmıştım ,sonundaa! Kapıdan içeri girerken sanki garip birşeyler olacağını biliyormuşum gibi hissettim.
Hiç sandığım kadar kötü geçmedi.Ancak eve gittiğimde anneannemin ölüm haberini aldım.Şok olmuştum .Daha geleli bir gün geçti.Nasıl olabilirdi ki?Kalp kriziymiş .inanmamıştım.Kafa dinlemek için dışarı çıktım.Sahile varır varmaz birine çarptım.Benim yaşlarımda yüzü görünmeyen biriydi.Rüyamdaki gölgeye benzettim...
+
YOU ARE READING
Kara Melek
Teen FictionHiçbir şey eskisi gibi değil... ne yapacağımı, nasıl davranacağımı bilmiyorum.
