Kara Melek

Bölüm 2"MERAK"

                      Arkamdan hızla geçen çocuğu takip ettim.Ben biraz fazla meraklıydım.kuytu bir yerde durdu ve bana döndü.Sanki o anda dilim yokmuş gibi ona baktım.Korkmuştum ,neden bilemedim.Ardından bana doğru yürüdü ve elime bir kağıt tutuşturdu.Sonra koşarak uzaklaştı.

                      Korkarak açtım kağıdı.Ellerim titredi.Sanki onu tanıyormuşum gibi hissettim.Kağıtta iğrenç bir el yazısıyla yazılmış bir yazı vardı..."bir ay sonra görüşmek üzere..."Buda neydi şimdi.Korkmamıştım yada öyle hissetmem gerektiğini sanıyordum.

                     Bir ay geçerken her hafta bir yakınımı kaybettim...Sürekli ağladım.Susmadan...

                     Karşı komşumuz çoooook tatlı bir insandı. O beni evlatlık edindi.Yeni annem oldu. Yakınlarımdan da en değişik annem ile babam ölmüştü.Bir arabanın içinde kanlar içindeydiler.Ama bu şekilde bir gölün içindeydiler.Bunun cinayet mi kaza mı olduğunu anlayamamıştım.

                     Her neyse ben bunları atlattığımı sanıyordum.Yatağıma uzandım .Ardından elime bir kağıt ilişti.Okudum ve hatırladım gölge dediğim şu çocuğu..Onda birşeyler olduğunu anlamıştım zaten.Hemen çantamı kaptım.Çünkü o çocuğu okuldan tanıyordum.Evine gittim.Kapıyı çalarken bir garip hissettim.Ama çaldım.Ve işte o karşımda duruyordu.Bu arada çocuğun ismi Burak'tı. Aslında onu hiç tanımazdım.Yakınlarında durmazdım.Hep farklı kişilerle takılırdı.Farklı yerlerde dolaşırlardı.Hiç konuşmamıştım onunla.Ama şimdi zorundaydım. Herşeyi bildiğine neredeyse emindim.

                      Bir anda içeri girdim.Yüzsüz misafirlere benzedim.Bir anda kapıyı kapattı.Bana baktı ve bu durumdaki birine göre oldukça sakin gözüküyordu."Ne işin var senin burada" diye sordu.Yine öylece kalakaldım.Ama sonra elimde sıktığım kağıdı havaya doğru kaldırdım.Salak gibi gözüküyordum.Bana anlamsızca baktı."Bu da ne ?"diye sordu.Doğru düzgün yutkunamıyordum bile ,nasıl konuşacaktım ki..Bir anda ağzımdan anlamsızca şeyler döküldü...