sevdiğim bir şarkı der ki,
"yarın, yarın olacak
gittiğinden beri bilmem kaçıncı yarın?"
"çabalıyorsun yalanlarıyla gölgelerin,
zaman ilaç mıdır yoksa kalbini yavaşça yaran yoran bir bıçak mıdır?"
bu şarkıda çok şey hissediyorum ki beynimin (ve kalbimin, eğer artık varsa) patlamasından korkuyorum.
çoğu şeyden korkuyorum aslında.
seni kaybetmekten de korkardım,
söylediğimde de, "neyden korkarsan olur, ben yanında olacağım." demiştin
ŞUANDA NERDESİN?
SENİ NEDEN YANIMDA GÖREMİYORUM?
NEDEN YANIMDA DEĞİLSİN?
neden her kelimemi,
her cümlemi,
her lafımı,
her şarkımı
her mutsuzluğumu ve
her mutluluğumu
sana bağlıyorum?
sana adıyorum?
sana söylüyorum? (düzeltme: söyleyemiyorum)
seni yanımda istiyorum ben
seni tekrar kalbimde istiyorum
aklımda ve yanımda istiyorum.
neden bu kadar salağım?
ya da
bu kadar salak mıyım?
