part 3

97 10 0
                                    

Πριν προλαβω να τον κοιταξω στα ματια ή να ανταλλαξει ενας απο τους δυο έστω και μια λεξη, καυτά δάκρυα πλημμυριζουν το προσωπο μου.

Αρχιζω να κλαιω με λυγμούς.

Οχι επειδή είμαι ευαίσθητη ή κακομαθημένη.. Αλλα επειδη πολλες αρνητικες σκεψεις κανουν παρελαση στον πολυ μπερδεμένο εγκεφαλο μου αυτην την στιγμή.

-Χευ Κορντέλια. Γιατι κλαις τωρα; Ηρέμησε.. Δεν έγινε τιποτα κακο.. ξερω τι χαρακτηρας ειναι ο γιος μου, ποσο ατίθασος ειναι και πως συμπεριφερεται στους γυρω του.. Με συγχωρείς για αυτο. Ξερω είναι πρώτη σου μερα και ηθελες να ειναι ξεχωριστή.. Θα επανορθωσουμε ομως. Σου το υπόσχομαι. Στην τιμη των Γουόλκμαν.
λεει ο κ. Λουκας.

-Μα.. μα.. εγω εφταιγα.. Δεν κανατε τιποτα εσεις κ. Λουκα που να χαλασε την μερα μου. Αντίθετα.. Ειναι η καλύτερη μέρα της ζωης μου. Ανηκω σε μια οικογένεια τωρα πια. Και οχι οποιαδήποτε οικογενεια. Την καλύτερη οικογένεια. Ηθελα απλώς να κανω καλη εντύπωση σε εσας.. Ηθελα να ειμαι καλη. Αλλα δεν μπορεσα. Δεν έλεγξα τα νευρα μου. Δεν εχω ζησει ποτε με αλλη οικογενεια για να ξερω την σωστη συμπεριφορά που θα επρεπε να εχω..
απανταω.

Τα δάκρυα μου μειώνονται.

-Δεν φταις Κορντελια. Περασες πολυ δύσκολα και ειναι φυσιολογικες οι αντιδράσεις σου. Μην αγχώνεσαι για το αν κανεις καλη εντυπωση. Την έκανες απο την μερα που σε επιλέξαμε. Να εισαι ο εαυτός σου. Και το πιο σημαντικό απ' όλα, δεν θα με λες κυριο. Θα με λες μπαμπα. Το ιδιο και την Ολιβια. Ειναι μητερα σου τωρα. Εισαι μία Γουόλκμαν τωρα πια.

Χαμογελαω. Ανταποδιδει το χαμογελο και με χτυπαει απαλά στην πλατη.

Στην συνεχεια σηκώνεται και βγαινει απο την αίθουσα. Λογικα πηγαίνει στον Γκάμπριελ οπως ειπε.

Σκουπιζω τα δάκρυα που στεγνωναν αργα στα μαγουλα μου και παίρνω μια βαθιά ανασα.

Έρχεται σιγα σιγα η Μαρινετ και κάθεται δίπλα μου.

-Εισαι καλα;

-Ναι Μαρινετ. Καλα ειμαι.
της χαμογελαω.

-Φωναξα τον μπαμπά γιατι δεν ηθελα να τσακωθειτε με τον Γκάμπριελ..

-Πολυ καλα εκανες..

Εαν δεν τον είχε φωνάξει η μικρη, ποιος ξερει τι μπορει να γινοταν τωρα..

Χτυπαει η μεγαλη πορτα της αίθουσας. Μπαινει η υπηρέτρια.

Hidden memoriesWhere stories live. Discover now