Hidden memories

part 1

Ανοιγω την ντουλαπα μου με φορα και πιανω τα δυο-τρια ρουχα μου απο μεσα και τα πεταω χαρωπα μεσα στην βαλιτσα.

Παιρνω οτι μικροπραγματα εχω αφησει στο δωματιακι και τα πεταω και αυτα μεσα.

Κλειδωνω την βαλιτσα, σηκωνομαι απο το πατωμα και αρχιζω να τρεχω σερνοντας την μαζι μου.

"Αντιο μικρο, μοναχικο, παγωμενο δωματιο γεματο υγρασια. Δεν θα μου λειψεις καθολου!"μουρμουραω απο την χαρα μου γυρνωντας την πλατη μου στο δωματιο και αρχιζω να τρεχω προς το γραφειο της κυριας Ιζαμπελας.

Πρωτη φορα χαιρομαι που μπαινω στο γραφειο αυτης της στριγγλας. Συνηθως πηγαινα οταν εκανα καποια αταξια ή οταν χρειαζοταν να κανει καποιος της δουλειες που βαριοταν να κανει αυτη.

Διευθυντρια Ορφανοτροφειου γεματη αξιοπρεπεια και αγαπη σου λενε μετα..

Φτανω απ' εξω απο την πορτα. Ξεσκονιζω το φορεμα μου, φτιαχνω τα μαλλια μου, παιρνω βαθια ανασα και μπαινω μεσα ως μια νεαρη κυρια.

Αυτα υποχρεωνεται να κανει καποιος οταν ζει υπο τετοιες συνθηκες και εχει αναγκη απο μια στεγη.. Μια κανονικη στεγη.

Μολις ανοιγω την πορτα, αντικριζω εναν ψηλο μελαχρινο αντρα με πρασινα ματια, μια μαυρομαλλα κυρια με μπλε ματια ντυμενη με ενα ωραιο λαδι φορεμα και ενα μικρο μελαχρινο κοριτσακι με γαλαζοπρασινα ματια γυρω στα 7 χρονων να υποθεσω.

Φαινονται συμπαθητικη οικογενεια.

-Κορντέλια, απο εδω η νεα σου οικογενεια. Ο κ. Λούκας, η κ. Ολίβια και η μικρη τους κορη Μαρινέτ.
με συστηνει η κ Ισαμπελα στην νεα μου οικογενεια.

-Κορντέλια. Χαρηκα.
απανταω οσο πιο ευγενικα μπορω, με ενα τεραστιο χαμογελο στα χειλη, καθως πρεπει να κανω την πρωτη εντυπωση σωστα.

Το ζευγαρι ανταποδιδει το χαμογελο και στρεφει το βλεμμα του προς την κ. Ιζαμπελα.

-Υπογραψτε εδω σας παρακαλω... Εε.. και εδω.. Και σε αυτο το κουτακι..
απευθυνεται σε αυτους και τους δινει κατι χαρτια.

Μπορω να πω οτι ειναι πολλα χαρτια. Μεγαλη διαδικασια για μια υιοθεσια βρε παιδι μου..

Οση ωρα υπεγραφαν τα χαρτια για την υιοθεσια μου, χαζευα γυρω μου για τελευταια φορα αυτο το μερος.