Hidden memories

part 5

"Τωρα ειναι η τελεια ευκαιρια για επιθεση!"
ακουω την φωνη μεσα μου να μου λεει.

Εχει δικιο. Ή τωρα ή ποτέ.

Λυγίζω το σωμα μου και κανω βηματα προς τα πισω. Παιρνω φόρα και πηδαω κατα πανω του.

*Slow motion*

Βρισκομαι στον αερα. Λιγα κλασματα δευτερολεπτου πριν χυθει το αιμα του αδερφου μου.

Τα μπροστινά πόδια μου ετοιμα να "αγγαλιασουν" το ανθρωπινο σωμα του Γκαμπριελ.

Τα κοφτερα νυχια μου ετοιμα να γδαρουν την ζωντανή του σαρκα.

Το στομα μου ανοιχτο, ετοιμο να πνίξει τον λαιμο του με τα κοφτερα δοντια μου.

Τα ματια μου καρφωμένα με μισος στα τρομαγμένα μάτια του.

Δεν ελεγχω τον εαυτο μου. Δεν ξερω αν μετανιωσω αυτο που θα κανω τωρα αλλα δεν εχω επιλογή.

Ό,τι επιλογη ειχα, την έκανε το ένστικτό μου για μένα.

*Τέλος slow motion*

Λιγα εκατοστα πριν το σωμα μου συναντησει το δικο του, ενα μεγαλο χτυπημα στο κεφάλι, προσγειωνει το σωμα μου κατω.

-Μακριά απο τον γιο μου!

Η Ολίβια; Πως βρεθηκε εδω;

Ζαλίζομαι. Μένω λιγα δευτερολεπτα στο πατωμα μεχρι να συνέλθω.

Με την πρωτη ευκαιρία ξανασηκωνομαι και πλησιαζω ξανα, με νέο στοχο την Ολίβια.

Οσο την πλησιαζω, ακούω βήματα από την πλευρά του Γκαμπριελ.

Δεν δίνω σημασία. Το μόνο που θέλω αυτή τη στιγμή, είναι αίμα!

Ακουω επισης κατι πολυ γνωστο. Αλλα δεν μπορω να καταλαβω τι είναι.

Γυρναω το κεφαλι μου προς την μερια του Γκαμπριελ για να τον δω να γεμίζει με σφαίρες μια καραμπίνα.

Οχι! Δεν θα τον αφησω να τελειώσει την ζωη μου με τοσο άθλιο τροπο.

Αφηνω να βγει απο μεσα μου ενα δυνατο γάβγισμα ως προειδοποιηση να σταματησει.

Δεν σταματαει.

Νευριαζω περισσότερο. Τρεχω κατα πανω του και αυτην την φορα δεν υπαρχει τιποτα να με σταματησει απο μια τρομαγμενη κυρία που καθεται παγωμενη σε μια γωνια.

Ορμαω πανω του. Τα σαγονια μου γατζωνουν τον λαιμο του και με μια κινηση τον ριχνω κατω.