Give Your Heart A Break

Chapter Four

Iniisip ko dati, paano kaya kung nandito siya kasama ko? Na pareho kami ng eskwelahang pinapasukan? Na magkasabay kami papasok. Hindi ko akalain na darating ang araw na iyon.   Ang araw na 'to. When I'm trying so hard to forget him, andito siya at akala mo bestfriend ko sa pagka feelng close.

I check my facebook account, only to get annoyed to what I saw. I saw a picture of Ron with his new girl. Nakayakap yung babae sa kanya na parang mawawala na sa kanya ang lalaki. Tss.. babaeng linta. Kung makadikit.

"Whatever. She's to clingy. I think Ron doesn't want that."

Balita ko nga nag break sila ng last girlfriend niya dahil napaka selosa at palaging nakabuntot sa kanya. Ngayon, I think break up din ang kahahantungan ng kawawang babaeng ito.
tssss... T ssss... Tumawa na lang ako at binalewala na lang.

For the past 10 years, I already know what or who Ron is. He's a player. A cassanova perhaps. He's looks gave him that title. Ron has a very handsome face. He is almost perfect in the eyes of many. He has a perfect jaw, makakapal na kilay at pilik mata, matangos na ilong at ngiting mapang akit. Idagdag pa iyong pagka tall dark and handsome niya. Sinong hindi maiinlove sa nilalang na ganon. Sa amin nga sikat siya. Kahit hindi schoolmate kilala siya. Kahit nga teacher kilala din siya eh.  Popular..

Hindi naman sila sobrang mayaman, pero may kaya sila. Dating seaman ang tatay niya at house wife naman ang nanay niya. Tinutulungan din siya ng tita niya na nagtatrabaho sa Canada sa pag-aaral niya.

Before Ron became this popular and women talk about him because of his looks, me I guess, looks didn't really matter. Wealth didn't matter. Because I have seen him differently anybody who couldn't see.
Those times that I have known who Ron is.
Those are my secret, unforgettable and precious memories with him.
That is why until now, I could't let go of my feelings for him. Because of those memories... Kahit sabihin ko sa sarili ko na okay lang ako kapag nakikita ko siya, alam kong hindi pa ako ganoon ka okay. Kasi ganun parin, my feelings will still return to the ones who it beats for.

Ron...

Nakahilata na ako sa higaan siya parin ang nasa isip ko. Nagpabaling baling na ako pero hindi parin ako makatulog.

Pag naiisip ko siya nahihirapan akong makatulog. Kasi lagi kong naiisip yung masasaya at masasakit na nakaraan.

"Ang bigat naman." kahit hindi ako lumingon kilala ko itong lalaking ito. At alam kong nakasunod siya sakin. Naglalakad na ako papuntang school. "Nakatulog ka ba kagabi? Ang laki ng eye bags mo ah. Iniisip mo ako?" Pinagtawanan ba naman ako.

Feeling masyado. Pero oo dahil sa yo! Ikaw ang nagpapuyat sa akin, bwisit ka! Bulyaw ko sana, pero nagpatuloya parin akong naglakad. Papansin talaga kahit kailan. Hindi ko siya pinansin at diretsong naglakad. Mas mapapabilis pag naglakad ako papuntang school kaysa mag jeep dahil grabe ang traffic sa baguio ngayon.

"Hey, I'm talking to you." Hmm.. che!! Manigas ka diyan! wala akong pakealam sayo! Diretso lang Elaine. Kapag huminto ka at makipag usap sa kanya masasaktan ka lang. Iwasan mo na siya habang maaga pa. Oo naman. Hindi na puso ang pinaiiral ko. Utak na ngayon. UTAKKKK!!

Nagulat na lang ako nung hinigit niya ang kamay ko at bigla niya akong niyakap.

Gulat akong tumingin sa kanyang mga mata na nababakas doon ang takot. Worries is evident in his face. "What the hell are you doing? You almost get killed." Worried. His worried. Muli naman niya akong niyakap. This time mas mahigpit. May pag aalaga. May pagmamahal. Parang hindi niya ako gusto pang pakawalan. Nalulunod na ako sa samu't saring emosyon na nararamdaman ko. Ang bango. It feels like home. I'm home in his arms.

Wait.. Arms???? Whaaaatttt???!!!

Bigla akong lumayo at yinakap ang sarili kong dibdib.

Hudas barabas?? Bakit niya ako niyakap??

Tanga! muntik ka ng masagasaan yan parin inisip mo? Conservative ako noh! tsaka bakit ba, trip ko eh.. Walang basagan ng trip.. Hmmm!!

"Relax lang. Mukhang bangag ka pa ata. Muntikan ka ng masagasaan kung hindi kita nailigtas." This time I can't see worries anymore. Maybe just relief that I'm safe.

Yeah. Just relief.  Asa ka pa. Haha

Bwiset..

"Ah ganun ba. Salamat ha. Kinakausap mo pala ako kanina?  Sorry, nagmamadali kasi ako. ahhmm sige, ah... aahh ..next time na lang? Sige. Alis na ako."

I'm nervous. Nervous just like before.

"Sige." Aalis na sana ako, pero bigla niya akong hinawakan sa kamay. "Ba't ang sungit mo pala sa akin kanina? Hindi ka naman ganyan dati. You are the shy type kind of girl. Strange." Tinignan ko siya, mababakas talaga ang pagtataka sa kanyang mukha. Mukhang nabigla sa ugali kong iyon. Cute...

Did I just said that.. Eraseeeeee....

Nakatingin parin siya sa akin na animo unang beses lang niya ako nakita. "Your shy then, but you're still the cutest." Parang nagliwanag ang mundo ko nang ngumiti siya.

Nanlaki ang mga mata ko. Nabigla ako eh.  Nag init bigla ang pisngi ko. Hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya. Ano ba, Elaine tama na nga yan.. Umaasa ka ba?? Huwag na! Stop it, already!!

Cute. Cute. Cute??? Ako cute? Cute daw ako??
Parang hindi ko narinig ang sinabi ng utak ko..

"I didn't know your so beautiful when you blush." tinignan ko siya at halatang amuse na amuse sa nangyayari sa akin.Hinawakan ko ang magkabila kong pisngi. Damn. Hindi ko na siya pinansin. Tinalikuran ko siya at nagmadaling naglakad palayo sa kanya.

I don't like this feeling. Shit. Shit. Shit. Masasaktan na naman ako.