The boss's little {DDLG}

-1-

Mijn wekker ging en ik stond snel op want ik had heel veel zin in vandaag. Vandaag had ik namelijk mijn eerste sollicitatie gesprek.

Het bedrijf is heel erg groot en iedereen vreest de baas. Hij scheint heel erg knap te zijn. Ik zag ooit een foto van hem en hij was best jong 26 jaar om precies te zijn. Hij zag eruit alsof hij mensen vermoord zijn armen vol tattoo's en hij is groot. Zo'n 1,96 meter.

Ik hoop zo erg dat hij niet het sollicitatie gesprek afneemt. Ik word wel zijn assistente maar ik ga hem zo wie zo ontlopen. Wat waarschijnlijk heel moeilijk gaat worden maar nooit geschoten is altijd mis.

Ik merk dat ik al laat ben want het gesprek is om 13:25 en het is al 13:00. Ik spring uit bed en maak me heel snel klaar. 

Ik spring op mijn fiets. Het is een roze met glitters en het is mijn droom fiets.

Ik draag een jurkje roze met mouwen om mijn armen te bedekken. Het jurkje is boven licht roze en onder een wat fellere roze. Ik draag knie kousen met boven aan kant en vastgemaakt aan een panty bandje met een holo patroon en een hardje.

Mijn schoenen zijn witte creepers. Mijn haren zijn vastgemaakt in twee staartjes met aan elke kant twee strikjes.

Ik fiets naar het kantoor. Ik loop naar binnen nadat ik mijn fiets opslot heb gedaan.

'Goedenmorgen welkom bij Charles inc. Waar kan ik je mee helpen en waar zijn je ouders?' Vraagt de vrouw achter de balie.

'Ik ben 18 en ik kom hier voor een sollicitatie gesprek voor de assistente van mr. Charles.' zeg ik vriendelijk en een beetje geïrriteerde.

'Excuses mvr. Bexon. Ga met de lift naar de 50ste verdieping en dan als maar recht door.' zegt de vrouw.

Ik volg de instructies van de vrouw en loop naar de lift. Als ik er ben loop ik recht door maar opeens loopt iemand tegen mij op en er ligt koffie over heel mijn kleding. De koffie was nog heel erg heet dus ik gil keihard. Ik begin te huilen want dit was mijn favoriete jurkje en de koffie doet pijn aan mijn huid.

'O nee sorry kom snel.' zegt de oude man.

Hij pakt mijn arm en begint snel mijn jurkje schoon te deppen.

'Dit krijg je er niet meer uit het spijt me heel erg.' zegt hij.

Ik huil wat harder.

'O nee niet huilen daar kan ik echt niet tegen.' zegt hij dan.

'Het geeft niet.' zeg ik zacht.

'Dan word het maar geen nieuwe baan.'vervolg ik.

'Je kwam voor een sollicitatie gesprek?'vroeg de oude man.

'Ja bij mr. Charles als zijn nieuwe assistente.'zeg ik.

'Dat is mijn zoon ik kan het hem wel uitleggen wat er is gebeurt.'zegt hij.

'Hij gaat het sollicitatie gesprek doen?!'vroeg ik nerveus en bang.

'Ja, hoezo?'vraagt hij.

'Nee niks.' stotter ik. Ik wil wegrennen naar mijn knuffels en nooit meer daar weg gaan.

Ik adem in en uit.

'Kunnen we gaan?' Vraagt de oude man oftewel mr. Charles senior.

We lopen naar de deur. Ik schut nu van angst en nerveusiteit. Hij klopt op de deur. Een man die heel erg intimiderend uitziet deed de deur open. Ik herkende hem meteen het was mr. Charles junior. Hij keek op me neer. Hij was zo groot.

'waarom zie je eruit alsof je gedoucht hebt met koffie?' vraagt hij arrogant.

Ik kreeg tranen in mijn ogen en keek omlaag.

'Sybern!' zegt mr. Charles senior.

'Ja wat?!' schreeuwt Sybern.

'Ik gooide perongelijk koffie over haar heen.' zegt mr. Charles.'Ik laat haar nu bij jouw gedraag je als ik hoor dat je je niet gedraagt dan weet je wat er komt.' vervolgt hij.

'Grrr kom maar binnen.' zegt Sybern.

Ik had nog steeds tranen in mijn ogen. Ik keek nog steeds omlaag. Ik ging zitten op de stoel zitten en wachten dat Sybern iets ging doen.