My Own Fantasy (On-going)

Chapter 5 (5th Fantasy)

I spent my time on baking. Hapon na ng matapos kami nila Tita Van at Amara. I enjoy being with them,  actually. Kadalasan kasing wala si mommy lalo na pag may meeting sila ng boss niya. I understand her.

Umakyat na ko sa kwarto ni Amara para maligo at magbihis dahil ang dumi ng damit ko na puno ng harina. Mabuti na lang at may mga gamit ako dito kahit papano. I was brushing my hair when Amara enter the room.

"Bes! Magbihis ka ng maganda bilis!" she said hurrily. Nagkalkal siya ng mga damit sa cabinet niya at nilalapag sa kama. Habang ako clueless sa harap ng salamin at sinusundan ang bawat galaw niya.

"Teka nga lang! May ano ba? Tsaka bakit aligaga ka diyan?" nagtatakang tanong ko sa kanya. Sino ba naman kasing tao ang bigla nalang maghahalukay ng damit para sayo. Ni di pa nga niya sinasabi ang rason.

"Bes listen. Okay? Diba ang sabi mo kanina you will try to do the first move for Matthew? Para malaman mo kung bakit di ka niya pinapansin. Kaya magbihis ka ng maayos at presentable." she said looking at me. Wala pa rin akong clue sa mga pinagsasabi niya. Yeah. I will do the first move but not now lalo na at wala naman dito si Matthew.

"Bes kalma ka lang. Okay?" I said trying to calm her. Kumalma naman siya at humarap sakin at tinigilan ang paghahanap ng damit."Mas muka ka pang tense kesa sakin. Ano bang meron? Naguguluhan na ko sayo ha." I said to her. She just smiled to me.

"It's a surprise kaya sumunod ka na lang." yun lang sinabi niya at bumalik na sa pamimili ng damit. I gathered some clue na baka nasa baba si Matthew kaya ganyan na lang ang reaksyon niya. Matthew is there waiting for me downstair. I giggled at my own thought. Lalo na siguro kung may dala siyang flowers and chocolates.

I dressed up myself katulad ng gustong mangyari ni Amara. I wear a blue lacey dress na binili namin last week. Nasa bahay lang naman kami pero ang damit ko ay parang aalis at pupunta sa isang important event.

Pinatigil ako ni Amara nang pababa na ko ng hagdan. Ang sabi niya ang mauuna na muna daw siya at sumunod na lang ako. I don't know what's going on with her but I follow what she said.

After a minute ay bumaba na rin ako ng hagdan. While going downstair I saw a familiar guy. Standing at the edge of the stair. My eyes widened pero pinilit kong wag magmukang nagulat. I act normal kahit gulat na gulat talaga ko. Why is he here? After two months of not talking to him I think this is really the right time para tanungin siya tungkol dun. Siguro nga di yun big deal sa iba but for me It's big deal.

Tuluyan na nga kong nakababa. Kahit may alam na ko na maaaring nandito nga siya ay di ko pa rin mapigilan na magulat. He's standing right infront of me. I felt it awkward habang nakatayo lang kami at magkaharap. There's no sign of anyone. Only the two of us.

"Hi..." he said trying to sound normal even if it's not.

I need to act that nothing happens. Pero di ko mapigilan ang magtampo lalo na at matagal niya kong di pinansin. Act normal, Viena.

"Hello! What are you doing here?" I asked him. Yun na lang ang lumabas sa aking bibig. Ano ba nag dapat kong itanong? Kung kumain na ba siya o anong favorite number niya sa electric fan?

"Aren invited me. He didn't told me na nandito ka pala." he said. I doubt if Kuya Aren will told him. Hindi naman niya alam na magkakilala kami, depende na lang kung nabanggit ni Amara o siya mismo.

"Ganun ba? So halika na? Nasa kusina ata sila." I said. I findt it awkward kung magtatanungan lang kami dun kaya naman duniretso kami sa kusina at nandon nga sila. It's lunch time kaya nakahain na ang mga pagkain.

I saw the naughty smile on Amara's face. Babaeng 'to di man lang sinabi sakin para ready ako. Wow! Di pa ako ready sa lagay na 'to noh. Nandun na rin sila Tita. Uupo na sana ko sa tabi ni Amara kaya lang ununahan na ko ni Kuya Aren, she just gave me a start-your-plan-look.