Hayley'den
Annem hayatını kaybedeli yaklasik uc hafta oldu. Bir haftadir kaykay parkinda sabahliyorum cunku ev sahibi beni evden atti. Evet resmen atti. Piç herif. Hergün bizimkilerle bulustuk. Ama cocuklara evden atildigimi soylemedim. Sadece Jane biliyordu. Simdi onunla neden kalmadin diyebilirsiniz. Babasi ve annesinin ciddi sorunlari var. Zaten psikolojim altüst olmuşken birde onlari kaldiramazdim.
Hergun meydana gittim, gitar calip sarki söyledim. Bekledigimden iyi para kazandim ama yinede ufak bi ev kiralamak icin yeterli bi miktar değil. Jane'de benimle kaykay parkinda kaliyordu. O da benim kadar yikilmisti. Aiden ve Nathan bize gercekten destek oldular. Onlari seviyorum. Aiden cok iyi bir cocuk ve Jane'den sonra iyi bir arkadasim oldu diyebilirim. Nathan da oldukca iyi ve komik. Bizi guldurmek icin elinden geleni yapti.
"Jane cabuk ol çocuklar bizi bekliyor. Unutma benim evden atildigimi bilmiyorlar. Derhal orada olmamız lazim." Jane gozlerini devirdi. Bu kizi hic anlamiyorum. Hic bir şekilde zamaninda hazir olamaz.
Jane sonunda hazirlandiginda kaykay parkındaki kucuk karavandan ciktik. Şanslıydım ki buradaki cocuklarin hepsi arkadasimdi ve bize kalacak bir yer ayarlamislardi. Aceleyle sahile dogru gittik. Onlardan once varmistik. Sicak bunalticiydi. Cantamdan bi toka bulup sacimi topladim. "Tanrim, cok uzun saclarin var. bunlarla nasil basa cikiyorsun?" Bir kahkahayla yetindim. Onun saçlarının bir kismi kazinmis diger kismida oldukca kisaydi ve bunu soylemesi normaldi.
Cocuklar geldiginde biraz konustuktan sonra kendimizi denize attik. Cok rahatlaticiydi. Nasil oluyorda su bu kadar rahatlatiyor? Aiden'da anlayamadigim bir gerginlik vardi. Sanki birsey soylemek istiyorda soyleyemiyordu.
Aiden'dan
O aksam onlarla bulustugumuzdan beri Hayley cok ilgili cekmeye basladi. Normalde kizlarla karsi boyle seyler hissetmem. Istedigim kizi elde ederim ve eglendikten sonra umurumda bile olmazlar. Ama Hayley farkliydi. Hergun gorusmeye baslamistik ve ona dahada isiniyordum. Nathan'la Jane'in de sevgili olmasi bir artiydi tabi.
Annesinin hayatini kaybettigi gun, onun yikilisini gormek benimde icinden biseyler kopardi. Bu olanlardan sonra onda hic bir kizda gormedigim masumlugu, caresizligi gordum. Ve farkettim ki , ona asik olmustum.
Sahilde bulustugumuz gun huzursuzdum. Cunku Hayley'nin evden kovuldugunu o sabah ogrenmistik. Nasil mi? O sabah Nathan'la kizlara surpriz yapmak istedik ve Hayley'nin evinde olduklarini dusunerek oraya gittik. Gozlerime inanamamistim. Ev bomboştu. Nerede olduklarini dusundum. Ama aklima hic bir yer gelmedi. Yinede bi evde kalmadigini tahmin edebiliyordum.
Sahile gidene kadar aklimdan binlerce senaryo kurdum. Lanet olsun nerede kaldigini bulamiyordum. Onu korumayi ve ona zarar gelmemesini o kadar istiyordum ki. Tamam. Iste bir fikir. Onu benimle kalmaya ikna etmeliydim. Evim ikimize yetecek kadar buyuk. "Tanrim umarim beni geri cevirmez." Nathan bana delirmisim gibi bakti. Merak etme delirmedim anlaminda bir bakis attim. Ve gelmistik. "Hey dostum bana şans dile." yine bana saskin saskin bakti. Evet, kara verdim. Bugun ona benimle yasamasini teklif edecektim.
