Summertime

Four

"And I, wanna thank you. For giving me the best day of my life." Sabay ko sa kanta ni Dido sa radio habang niluluto ang last batch ng bacon.

I maybe stoic but every morning, i'm high and energetic and all. Yes, it's kinda weird. I find it weird too. It's kinda bizzare that i'm a morning person.

I love mornings. For me, it's like in a game, starting all over again or more like another stage. Life is just a game so, seems legit.

Kada umaga ay binibigyan ka ng opportunity na magsimula muli at maitama ang mga mali mo.

Dahil siguro nung na comatosed ako dahil sa isang aksidente. Isang buwan raw akong unconcious. That's why.

Unfortunate events can really change a person by habits, mannerism and perspectives.

But I think I did'nt change that much. I'm still that brat, cold, uptight and perfect wannabe that I used to be.

Nang matapos ko na iyon ay inilagay ko na sa plato at inayos na ang table. Magsasalin na sana ako nung ini brew ko na coffee ng may nag bukas ng pintuan sa kwarto.

I imediately changed my expression to bossy. "Gising ka na pala, kumain ka na."

"Who are you and why are you here?" Malamig na tanong niya sakin.

Awtomatikong napataas ang kilay ko at tinignan ko siya. Feeling ko nagpapalpitate yun sa sobrang inis.

"You were so drunk last night so I brought you here. I'm..."

Shit, why am I even wasting my energy explaining things that a dumbass like him wouldn't understand?

"Oh, you're the slut last night? I'll pay for the bills. Umalis ka na."

Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. How dare he think lowly of me? What an ungrateful arrogant bastard!

"Look, mister—"

"Save it, bitch. I don't care. Kung ayaw mo umalis, then ako na lang." He cut me and exited out of the suite.

Binato ko ang hawak kong sanche sa pintong pinaglabasan niya. Nanginginig na ako sa sobrang inis. Nangangati narin ang mga palad ko at gustong gusto kong sampalin na siya.

I wanna slap his face so bad that my butt aches for the urge. Iyong tipong di ka mapapakali pag di mo nagawa? It's that strong but I don't wanna stoop down on that level.

I'm a control freak so it's really surprising that he can make my emotions burst like just that. He must be really something.

Sinubukan kong kumain pero nawalan na ako ng gana so I just drank my coffee. Napatingin ako sa nasayang na breakfast. I can't believe I made him these. Maraming taong nagugutom ngayon at 'di niya deserve to. Ang mga gaya niya, 'di dapat binibigyan ng effort.

Ang di ko pa matanggap ay iyong sinabihan niya akong bayarang babae at bitch. Mukha ba akong ganun? He's been paying whores, eh? So cheap of him. Magkasakit sana siya.

Kaya siguro siya iniwan nung girlfriend niya dahil sa mabaho niyang ugali. Making such scene in public at nang aagaw pa ng inumin ng iba para lang ipang ibuhos sa mukha. Lost cost drama. Bagay sakanila iyong tawagan nila, pang baboy. Hmp!

Napapikit ako at hinilot ko ang sentido ko. So much stress for the beggining of the day. They just ruined my morning. Scratch that. No, my day actually.

Ngayong tanghali ay napag pasyahan kong mag swimming na sa beach, finally. Nung mga nakaraan kase ay wala talaga ako sa mood na mag swimming.

I'll just hope na walang mangugulo o maninira sa araw ko dahil baka magwala na talaga ako sa sobrang inis. I came here to have a good time, not to deal with lover's conflict!

Kinuha kang white beach bag ko. Naka cotton shorts lang ako ngayon at sky blue triangl two piece na pinatungan ng white net crop top. Sinuot ko na ang flip plops ko at lumabas na.

Pinindot ko ang button sa elevator at ilang segundo lang ay bumukas na iyon. Papasok na sana ako ng makita ko kung sino ang nag iisang nasa loob. Kumulo ang dugo ko. Why does he really have to ruin everything?

Natulala ako ng sandali pero pumasok rin sa loob. 'Di ko dapat ipakita sakanya na apektado ako, na inis na inis talaga ako sakanya. Pinindot ko ang ground floor button.

"Uh... i'm sorry for what happened." Sabi niya na ikinabigla ko naman. May delikadesa rin pala ang taong 'to, ano? Nakaka shock.

"I swear i'm not really like that it's just that... it's just that..." He seemed so lost for words.

"Ah, you're broken." Walang ganang sabi ko. Broken hearted lang naman siya, 'di niya pa masabi. Well, kahit din naman ako ay 'di ko maamin na broken hearted ako. Kahit nga sa sarili ko na eh.

"Save your breath. I don't really care, actually." I smiled at him but it doesn't reached my eyes. Sarcastic, more on.

"No, I know it's not okay..." Shit, bakit ba ang kulit niya? "I just called you... well, a... s-lut and that's beyond unacceptable. And then, nadamay ka pa sa away namin. I caused you a lot of trouble, kailangan kong bumawi man lang sayo."

"So, you're sober now, huh." I said coldly. "Okay then. Makakabawi ka pa naman..."

"Thank you. Ah, let's go to dinner? Uhm, a gift, perhaps? Anything. Anything you want." Sabi niya. Gosh, mayabang parin pala siya. Drunk or not, heartbroken or fine.

Hindi ako sumagot para kunyari ay nag iisip pa ako pero isa lang naman talaga ang gusto ko, kahapon pa. Umayon sakin ang tadhana ng biglang nagbagting ang elevator. Perfect. Just perfect.

"Babawi ka, right?" Tinaasan ko siya ng kilay so he'll be intimidated. Marahan naman siyang tumango.

"Start by fucking off. Get lost." Sabi ko sakanya tapos lumabas na ng elevator ng 'di man lang siya tinitignan but i'm more than sure that he's hanging there, statued.

I'll just hope that everything in this day will go perfect. And that will only happen if him and his biatch of a girlfriend won't appear in front of me.

Sana 'di ko siya makita kahit ngayong araw lang. O kung pagpapalain, forever na. Because seriously, masasapak ko na siya. He wouldnt want that. I'm a Karate black belter.

Paglabas ko ng hotel, kinuha ko agad ang sunnies ko sa bag ko at isinuot iyon. Luminga ako sa paligid para makita kung sumunod ba siya, pero wala. Napangiti ako. Great. He should really stop being so insensitive.