KILLER KILLER | bts [thai trans]

หนึ่ง

     "เอ้า ไอ้—" ยุนกิได้ยินนัมจุนตะโกนขึ้นในความมืดมิด "โฮซอก มึงลืมจ่ายค่าไฟอีกแล้วใช่มะ"

"อะไร?!" เสียงหนึ่งตอบกลับ ซึ่งยุนกิจำได้ว่าเป็นเสียงโฮซอก "กูจ่ายบิลแล้วโว้ย กูมั่นใจ!"

"สงสัยไฟดับล่ะมั้ง" จินพูดด้วยสีหน้าเคร่งเครียด หลายคนพยักหน้าเห็นด้วยกับเขา

ยุนกิถอนหายใจเงียบๆ เขาเกลียดเวลาไฟดับ โดยเฉพาะพวกที่ใช้เวลานานเป็นชาติกว่าจะติดอีกครั้ง เขาหวังเพียงว่าคราวนี้มันจะดับไม่นานนัก ไม่อย่างนั้นเขาคงเป็นบ้าไปแน่ๆ

ยุนกิรู้สึกได้ถึงแรงกระตุกบนแขนเสื้อของเขา เขาสะดุ้งด้วยความตกใจพร้อมกับคำอุทานที่หลุดออกมาจากปาก

"ใจเย็นๆ นี่ผมเอง!" ยุนกิได้ยินจีมินที่หัวเราะจนเหนื่อยหอบพูดขึ้นข้างๆเขา

ยุนกินิ่งไปชั่วครู่ สมองพยายามประมวลผลในสิ่งที่กำลังเกิดขึ้น แล้วจึงหัวเราะเยาะในความใจเสาะของตน ริ้วสีชมพูอ่อนขึ้นบนแก้มของเขาเมื่อรู้ว่าตนทำสิ่งที่น่าอายลงไป

ยุนกิสามารถมองเห็นใบหน้าของจีมินได้นิดหน่อยด้วยสายตาที่เริ่มคุ้นชินกับความมืด แม้มันจะไม่ชัดมาก แต่เขาก็เห็นรอยยิ้มกว้างที่กำลังพยายามกลั้นขำสุดฤทธิ์บนใบหน้าเด็กเจ้าเล่ห์ข้างๆ เห็นดังนั้นยุนกิจึงฟาดแขนลงไปบนต้นขาที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของจีมินทันที

"ตกใจหมด ไอเด็กบ้า!" ยุนกิพูดอย่างขุ่นเคืองในขณะที่จีมินระเบิดหัวเราะออกมา

"พวกเราต้องจุดเทียนสักหน่อยแล้วล่ะ" นัมจุนพูดขึ้น "และแทฮยองโคตรสมควรที่จะเป็นคนไปหยิบมัน"

ยุนกิได้ยินแทฮยองร้องโอดออกมา "อ้าว! ทำไมเป็นผมอ่ะ?! แล้วจองกุกล่ะ หมอนั่นเด็กสุดนะ!"

"จองกุกช่วยพวกเราแทบทุกอย่างแล้วนะ ให้เด็กที่น่าสงสารนั่นได้พักบ้างเถ้อะ" จินกลั้นขำ "และเนื่องจากแกเป็นคนที่เด็กที่สุดรองลงมา แกก็ต้องเป็นคนไปหยิบเทียนแล้วล่ะ"